Another visit to Lublin

Beste trouwe lezertjes,

Vanaf nu zullen mijn wilde avonturen misschien iets minder worden, aangezien ik het hier al aardig gewoon ben, maar ik zal jullie waarschijnlijk toch nog af en toe iets te vertellen hebben :-).

Vandaag ging ik met Laura nog een keertje naar Lublin-centrum. Eerst zijn we naar het kasteel gewandeld om de heilige-drie-eenheidskapel te bezoeken. Deze is heel bijzonder omdat de wanden en plafonds volledig bedekt zijn met muurschilderingen. Deze muurschilderingen waren blijkbaar jaren bedekt onder een laag plaaster en werden bij toeval ontdekt en vervolgens zorgvuldig gerestaureerd.
Hoewel de kapel redelijk klein is, is het toch wel de moeite waard om een keertje te zien ! (en toch gratis op zaterdag ;-)).

Daarna zijn we even wat gaan drinken in het gezellige cafeetje waar ik gisteren ook al was. Ik koos dit keer voor een soort van warme cocktail met warm appelsap en zubrowka (wodka), heel lekker ! Laura had een koffie met speculaassiroop en slagroom, zag er ook best lekker uit.

Opgewarmd en wel zijn we daarna naar het grootste shoppingcentrum in het centrum van Lublin gewandeld. Daar hebben we even in een soort van chiquere supermarkt rondgeneusd (eindelijk cacaopoeder gevonden !) en nog enkele winkels bekeken. Onder andere de promod ;-).

Ondertussen hadden we allebei honger gekregen, dus zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje. Laura stelde voor om naar een typisch Pools 'ouderwets' restaurantje te gaan. In het restaurant was het heel gezellig, een haardvuur, houten tafels en banken en serveersters in typische kledingdracht. Bovendien bleek het de verjaardag van het restaurant te zijn, waardoor we na het eten een gratis stukje taart kregen en een optreden van vier zangers die traditionele liederen zongen (Poolse, maar blijkbaar ook in andere talen die Laura niet begreep). Voor een video van dit gezang verwijs ik jullie naar facebook, ik krijg het filmpje hier niet op :-).

Na het eten en het zingen was het al half negen, dus zijn we rustig richting bus gewandeld. Ik vond het vandaag trouwens iets minder koud, maar misschien was ik gewoon warmer gekleed ;-).
Al bij al een vrij rustige maar gezellige dag dus. Morgen ga ik gewoon thuisblijven, wat lesjes voorbereiden en misschien mijn appartement eens schoonmaken ;-).

Via facebook heb ik trouwens contact met een Poolse studente die hier aan UMCS (de andere uni) studeert. Zij is vorig jaar op erasmus geweest in Duitsland en verlangt nu terug naar de internationale sfeer. We hebben dus samen beslist om een get-together te organiseren voor erasmus-studenten volgend weekend (het is immers erg moeilijk om hier dergelijke activiteiten te vinden). Nu hebben we dus nog een week om ook daadwerkelijk erasmus-studenten te vinden ! We zullen zien wat ervan komt ;-).

Bezoek aan Lublin-centrum

Vandaag was mijn eerste vrije dag sinds mijn aankomst in Lublin - tijd voor een bezoek aan het stadscentrum dus !
Ik vond het bijzonder koud vandaag (vrieskou + wind, brrr) maar daardoor laat een echte avonturierster zich natuurlijk niet tegenhouden. Deze avonturierster had echter toch beter ook haar jas aangedaan en niet enkel haar dikke fleece-trui :-P (Normaal draag ik trouwens meestal enkel die trui boven m'n kleren, met mijn jas er nog een keer boven ben ik net een michelin-mannetje, maar meestal ben ik natuurlijk ook niet echt lang buiten.). De zon scheen echter wel vanochtend, dus er was alvast geen sneeuw !

Ik was vanochtend alweer vroeg wakker, om één of andere reden begint er al drie ochtenden op rij iemand te hameren rond 8u 's ochtends. Om half negen ben ik dus opgestaan en op mijn gemakje aan de voorbereidingen van mijn dag begonnen.
Rond half 12 ben ik dan maar naar het centrum vertrokken. De bus nemen lukt ondertussen al behoorlijk vlot. Bij de meeste Poolse bushaltes (toch die waar ik op- en afstap ;-)) staat een bushokje waar niet alleen de bus-uren te bekijken zijn, maar ook de route van elke bus (de verschillende haltes). Dit is best handig om de juiste bus uit te zoeken.
Enkele haltes verder dan de KUL stapte ik uit, op ul. Krakowskie Przemiescie, de grootste 'winkel'straat in Lublin. Net zoals in Warszawa vind ik de straat niet echt de naam 'winkelstraat' waardig. Het lijkt erop dat de meeste grote winkels zich hier in shoppingcentra bevinden. In de 'winkelstraten' vind je vooral banken, restaurantjes en koffiebars en enkele kleinere winkels.

Ik was nog maar net van de bus gestapt toen ik voorbij een Sony-center wandelde ! Aangezien ik een Sony fototoestel heb dacht ik dat het de moeite waard kon zijn om daar eens te gaan vragen of ze toevallig een batterij oplader verkochten. Slechts één werknemer van de winkel sprak (een beetje) Engels, maar hij was erg vriendelijk. Hij vertelde me dat ze geen originele opladers hadden, al kon hij die wel voor me bestellen, maar dat hij misschien wel een andere (goedkopere) oplossing kon vinden. Vervolgens begonnen alle drie de werknemers in een schuif te rommelen en verschillende opladers / delen van opladers met elkaar en met mijn batterij te vergelijken. Toen ze een oplader gevonden had die de juiste grote leek te hebben staken ze hem even in het stopcontact om te testen. Helaas ! één van de lichtjes bleef groen, de bedoeling was dat ze beide rood werden. Maar, de inventieve verkoper had voor alles een oplossing. De batterij was iets te klein voor de oplader, maar als je een papiertje tussen de batterij en de oplader schoof werkte hij perfect :-).
Beter dan geen oplader dacht ik (met de post zou het immers nog wel even kunnen duren voor de oplader me bereikt), dus ik kocht hem. Het papiertje kreeg ik er trouwens helemaal gratis bij ;-).

Na deze fantastische vondst wandelde ik verder de winkelstraat in tot aan het voetgangersgedeelte. Ondertussen kwam ik nog voorbij een grote obelisk die blijkbaar een monument is om de 'Unie van Lublin' te herdenken. Deze unie verenigde Polen en Litouwen, ikzelf vind dit niet zo'n bijster interessant feit, maar blijkbaar zien veel Polen dit als het begin van de Europese samenwerking (is misschien ook wel zo hoor).


(Deze foto nam ik vanzelfsprekend later op de dag, toen mijn batterij terug opgeladen was ;-))

Onderweg zocht ik ook naar een geschikte bank om een Poolse rekening te openen. Mijn loon kan blijkbaar niet op mijn Belgische rekening gestort worden, dus moet ik voor vier maanden een Poolse rekening hebben. De eerste bank die ik herkende was de KB (KBC bij ons ;-)) en die zat daarenboven in een erg mooi, groot gebouw, dus daar ben ik dan maar binnen gestapt. Dat leek me veiliger dan een Poolse bank die ik niet ken.
Gelukkig sprak de vrouw aan het loket (met stoel ! chiquer dan de fortisloketten in België) redelijk goed Engels.
Na een half uur paperassen en het ondertekenen van diverse papieren (waar ik geen woord van begreep, aangezien ze in het Pools waren, wie weet wat ze me aangesmeerd hebben ;-)) wandelde ik buiten met een kersverse rekening, een bankkaart en een kaartje voor internetbankieren. Yet another challenge brought to a good end !

Het voetgangersgedeelte kwam recht uit op de Krakówpoort, één van de toegangspoorten van het oude stadsgedeelte. Deze poort is best wel mooi, ik weet niet of de foto's er echt eer aan doen.

Via deze poort kom je in het oude stadscentrum terecht. Dit oude centrum is nog volledig authentiek (dus niet opnieuw gebouwd zoals in Warszawa en wordt huis per huis gerestaureerd. Je vindt er dus huizen die heel mooi gerestaureerd zijn, maar ook huizen waar geen ruiten inzitten of waarvan de verf afbladdert. In het algemeen is het er eigenlijk erg mooi. Al was het nu op sommige plaatsen een beetje modderig door de sneeuw.
Ik wandelde tot aan het marktplein waar er heel wat restaurantjes zijn. Wat je minder vindt in Polen is een gewoon café, waar je dus gewoon binnenstapt om enkel iets te drinken. Op de meeste zaken staat "restauracja / bar", maar dan durf ik toch niet zo makkelijk binnenstappen voor enkel een drankje.
Maar ! Ik heb een erg gezellig cafeetje gevonden. Met zetels, tapijten en (!) stopcontacten, de ideale gelegenheid om de nieuwe batterijlader te testen dus ;-). Ik dronk er een Irish Coffee voor 12 zl (3,5 euro) die me ontzettend gesmaakt heeft (warmte !!!) en las er nog eens het stuk over Lublin in mijn reisgids. Op straat is het immers echt te koud om in de gids te bladeren (met handschoenen aan gaat dat moeilijk) en ik voel me ook altijd zo'n idiote toerist met die gids voor m'n neus ;-).

Nadat ik opgewarmd was liep ik verder het oude stadscentrum in. De reisgids vertelde me dat je vanop Plac po Farze een erg mooi zicht op het kasteel hebt. Dat is ook zo, maar het was erg moeilijk om dat zicht op foto vast te leggen. Algemeen is het met dit sneeuwige landschap vrij moeilijk om goede foto's te nemen.

Vervolgens liep ik door een andere poort (de Grodzkapoort) naar het wandelpad dat de heuvel waarop de oude stad ligt verbindt met de heuvel waarop het kasteel staat. Deze poort was niet zo bijzonder, maar nog steeds best mooi. Onder de poort zat trouwens een accordeonist, dat vond ik echt bijzonder met deze temperatuur. Mijn vingers bevroren al met handschoenen aan. Hij speelde erg goed en de muziek gaf iets gezelligs aan het stadje.
Het wandelpad is echt heel mooi ! Een foto spreekt voor zich:

Het kasteel heeft een erg lange geschiedenis (er staat al een vesting sinds de 12e eeuw, daarvan is echter enkel nog een defensietoren over, daarvan kan je net de bovenkant zien rechts boven het kasteel). Het kasteel dat er nu staat is gebouwd in de 19e eeuw, maar er is ook nog een kapel die een stuk ouder is.
Het is heel lang een gevangenis geweest, ook tijdens de tweede wereldoorlog (van de Duitsers) en erna (van de Russen).
In het kasteel kan je een kaartje kopen voor 8,5 zl  (2,25 euro) om het museum te bezoeken en een afzonderlijk kaartje om de kapel te bezoeken (ook 8,5 zl). Vandaag heb ik enkel het museum bezocht omdat het al 15u was en het museum maar geopend is tot 16u. Op zaterdag is het bezoek gratis, dus misschien ga ik morgen wel de kapel bezoeken, die is volgens de reisgids heel mooi.
Het museum vond ik eigenlijk niet echt de moeite waard, al was ik blij om even uit de koude te zijn. Beneden was er een tijdelijke tentoonstelling van oude (vooral Poolse) munten en medailles. Dit was eigenlijk nog het interessantste gedeelte. Boven waren er vooral schilderijen te zien en verder nog wat oude wapens (best interessant) en meubels/huisgerei. De schilderijen vond ik over het algemeen niet zo boeiend, alleen het pronkstuk van de collectie was best indrukwekkend. Het is een heel groot schilderij van een bekende Poolse schilder, Jan Matejko, dat de 'Pools-Litouwse Unie' heet en een of andere scene uit dit akkoord voorstelt. Het is vooral indrukwekkend omdat het zo groot is, bijna een cinema-scherm :-P.
Ik had beneden wel een leuke ontmoeting met één van de zaalwachters. Hij zei me in het Pools dat de rest van het museum boven was en toen ik antwoordde dat ik geen Pools sprak begon hij in gebroken Engels (best indrukwekkend op zich, het was een oudere man) tegen me te kletsen. Hij bleek ooit in België geweest te zijn, meer bepaald in Roeselare, om aardbeien te plukken :D Wat een cliché ;-).
Maar de man was ontzettend vriendelijk, hij toonde me enkele munten uit Nederland en zei dat ik zeker de kapel moest komen bezichtigen enzo.

Eenmaal buiten het museum had ik best wel wat honger en ook meteen weer koud. Op zoek naar een restaurantje dus. Ik koos uiteindelijk voor een restaurantje waar een Engelse menu-kaart buiten hing en dat afficheerde dat "tarty" hun specialiteit was. Geen idee wat die "tarty" waren, maar nieuwe Poolse dingen wil ik altijd wel proberen ;-).
Het bleek een soort van kelderruimte te zijn, gezellig (en net zoals de meeste zaken momenteel: quasi leeg). Ik bestelde zo'n 'tart' met kip, champignons en paprika en een biertje (welk vroeg de serveerster, best een probleem als er geen dranken op de menu-kaart staan :-P).
Bier in Polen wordt blijkbaar standaard in halve liters geserveerd en ook de "tart" kwam in een enorme portie. Het bleek een soort van kruising tussen een pizza en een quiche (maar dan zonder eieren) te zijn, echt een soort van hartige taart. Het ding was dan ook zo groot als een gemiddelde taart. Ik denk dat je er met drie van had kunnen eten :-P. Maar goed, zo kon ik extra lang binnen zitten en opwarmen. Het is trouwens niet echt warm in de meeste cafés en restaurants, best vervelend. Het zou wel leuk zijn om in een lekker warme ruimte te kunnen binnenkomen.
Na het eten dronk ik - alweer - (vooral wegens gebrek aan kaart en inspiratie) een irish coffee om me tegen de koude te wapenen. Ik zou waarschijnlijk even goed een koffie met slagroom kunnen vragen, want echt veel whiskey smaakte ik er beide keren niet in :-P.
Alles samen kwam de rekening op 37 zloty, iets meer dan 9 euro. Eten in Polen is dus echt wel goedkoop.

Toen ik buiten kwam uit het restaurantje was het donker, tijd om terug naar huis te gaan dus. Eerst heb ik nog een aantal foto's gemaakt van de verschillende bezienswaardigheden in het donker en daarna ben ik naar de bushalte gewandeld. Er zijn hier trouwens echt heel regelmatig bussen (toch voor mijn verbinding), ik heb nog nooit langer dan 5 minuten op een bus moeten wachten.

En nu zit ik terug op mijn appartementje deze blog te typen :-).

Om af te sluiten nog een Poolse eigenaardigheid: verkeerslichten worden hier ook oranje vooraleer het groen wordt...

Picture time !

De TESCO ! Supermarkt en nachtwinkel in één. Eigenlijk best hallucinant dat je in Polen om 3u 's nachts kan beslissen om een wasmachine te kopen ...
Gisteren beleefde ik trouwens nog een avontuur in de TESCO ! Ik heb ondertussen een printertje gekocht (wel, printertje, het is te zeggen, het ding kan scannen en kopiëren en kostte me toch maar ongeveer 40 euro, will have to leave it in Poland though :-( ), maar - typisch - ik vergat papier mee te nemen. Ik ging gisteren dus naar de TESCO speciaal voor papier. Zo'n pak papier weegt vrij veel, dus ik vond het een goed idee om met mijn trolley naar de winkel te gaan. Dan kon ik meteen ook wat water en melk inslaan.
Aangekomen in de TESCO ontdekte ik waar ze al die wodka en wijn verstopt hadden, blijkbaar staan die dingen hier in een apart deel van de winkel, met eigen poortjes enzo. Ik verkende dus even het wodka assortiment en nam twee kleine flesjes mee (geen wodka denk ik, een soort van kersenlikeur - pools streekproduct - en een soort van cranberry likeur - streekproduct uit Lublin.). Ik vond het al een beetje vreemd dat er op de poortjes naar de rest van de winkel een verbodsteken stond, but hey, Polish people are strange en één van de poortjes stond open. Ik winkelde dus gewoon vrolijk verder.
Aan de kassa wist men me echter te vertellen dat ik de alcohol aan een andere kassa moest afrekenen (aha ! dus daarom de poortjes !). Gelukkig sprak het kassameisje wel Engels :-P.
Ok, al mijn andere boodschappen in de trolley, en terug naar het alcohol compartiment (want ja, nu wou ik die flesjes toch proeven !).
Daar werd ik echter tegengehouden door een beveiligingsagent, ik mocht de winkel niet in met mijn trolley. Nouja, daarnet wel nog *crying face*... Hij vertelde me dat ik mijn trolley aan de andere kant van de winkel bij de balie moest achterlaten. Dat was mij toch een klein beetje teveel moeite... Gelukkig wist ik de man duidelijk te maken dat ik enkel een flesje drank nodig had, en wou hij wel 2 minuutjes op mijn trolley letten.
Beveiligingsagenten vind je hier trouwens echt overal. In elke winkel (kledingwinkel, electrowinkel, ...) staat er eentje bij de ingang en in veel winkels staat er ook nog één in de winkel. Ik vind het best vreemd om naar kleren te kijken terwijl er zo'n grote enge beveiligingsman naar je aan het kijken is :-P.
Nuja, al bij al niet zo'n ontzettend groot avontuur, maar ik vind het altijd erg vervelend als ik overkom als de stomme toerist omdat ik de gewoontes van het land niet ken.

Het uitzicht vanuit mijn raam. Voor deze foto heb ik zelfs even het raam opengezet, brr !

Mijn appartementsgebouw. Het cliché van de grijze sovjetblokken klopt hier dus echt niet, alle appartementsgebouwen hebben hier vrolijke kleurtjes.

De omgeving van mijn appartementsgebouw. Dit is allemaal binnen de poort, ik woon op een soort van 'campus'. Ik moet het hier wel nog wat verder verkennen, maar daar heb ik nog niet echt tijd voor gehad.

 

Het bureau van het departement Neerlandistiek @ KUL. De stapels boeken naast de kopieermachine zijn echt typisch. Vandaag kwam er ook weer een levering boeken uit Utrecht, die moesten allemaal in het kleine bibliotheekje (zeg maar: kast) dat hier gisteren eindelijk in orde gemaakt was. De boeken konden er echter niet allemaal in, waardoor men nu een kast heeft met muren vol boeken en in het midden drie dozen boeken. Je kan dus niet zeggen dat de boeken echt bereikbaar zijn :-P. Of netjes geordend, twee studenten hebben de dozen gewoon uitgepakt en in de kast gezet. En dan is er nog de stapel boeken in één van de lokalen, daar moet ik echt nog een keer een foto van nemen !

Dit is de hal / keuken van mijn appartementje. Hier kom ik dus binnen. Ik heb ondertussen ook een kookplaatje gekocht, dat ding kostte niet zoveel en ik vind het zoveel handiger om gewoon hier mijn potje te kunnen koken dan om telkens naar de keuken te moeten lopen. De deur die je op de tweede foto ziet is de deur naar de badkamer.

De badkamer. Vrij basic maar proper, maar dus wel geen lavabo :D

En dit is het woongedeelte. Zeker ruim genoeg ! De zetel laat ik eigenlijk altijd uitgeklapt, ik vind het zo'n overbodig werk om die telkens terug in te klappen terwijl niemand behalve ik het ziet.
De kast lijkt op de foto trouwens een stuk lager dan ze is, ze is een heel stuk hoger dan ik (maar dat is niet zo'n verdienste ;-)).

Vandaag had ik best een lange dag @ uni. Ik begon om 11u en mijn laatste les eindigde om 19u. Maar op woensdag heb ik wel een middagpauze ! Van 12u30 tot 14u heb ik geen college. De college's vandaag verliepen redelijk vlot. Ik vond wel mijn lokalen niet, Asia had me verteld dat ik al mijn lessen in CN-019 had, maar dat bleek dus niet het geval...
Vanmorgen had ik mijn eerste college met de derdejaars. Hun Nederlands is echt al redelijk goed (van sommigen wel een stuk beter dan van anderen) en je kan echt al met hen praten zonder de hele tijd zaken te moeten verduidelijken. De studenten hebben zichzelf eerst voorgesteld en uitgelegd waarom ze Nederlands studeren en daarna heb ik ze nog gevraagd wat ze graag zouden willen doen dit semester. In het laatste half uur van het college heb ik met hen een aflevering van 'In de Gloria' bekeken, ze leken dit vrij goed te kunnen volgen.
Met de tweedejaars (twee groepen in de namiddag) heb ik die aflevering ook bekeken, maar voor hen was het al een stuk moeilijker. Ik heb dan ook het filmpje gepauzeerd na elke sketch en met hen overlopen wat ze gezien hadden.
Vreemd genoeg waren er in de eerste groep tweedejaars slechts 5 studenten terwijl er in de tweede groep 19 waren... Toch maar proberen veranderen, want 19 is vrij veel voor een conversatie les.
Over het algemeen zijn de studenten heel vriendelijk. Er is één meisje, Magda (in elke klas zitten trouwens gemiddeld 2 Magda's en 2 Gosia's :-P) die heel vaak met me komt babbelen in de pauze's en voor de les enzo. Ze vraagt me dan dingen over de Belgische politiek en over taalkunde (ze schrijft zelf haar scriptie over Syntax), best gezellig. Maar socializen met mijn studenten vind ik toch een beetje 'ongepast'. (Al zijn ze meestal even oud of zelfs ouder dan ik).

Genoeg voor vandaag, tot de volgende keer vriendjes en vriendinnetjes ;-)

Dinsdag, want we kunnen niet altijd een originele titel verzinnen :-)

Dinsdag 22/02/2011
Mijn tweede lesdag. Vandaag had ik doorlopend les van 9u10 tot 15u50, en vanaf volgende week komt daar waarschijnlijk nog een les bij van 17u30-20u (maar dan wordt de les van 9u10-10u50 verschoven naar 15u50-17u30).
Best een lange dag dus, en een echte middagpauze hebben ik niet. Tussen de twee lessen is er in principe wel 10 minuten pauze (de les eindigt 10 min vroeger) en in de lange lessen (bvb. van 10u50-13u20) geef ik een pauze van een kwartier.
Ik heb tot nu toe geprobeerd om mijn lessen stipt te laten beginnen en eindigen, maar misschien moet ik nog wat meer een academische mentaliteit kweken. Dan kan ik ze een paar minuten vroeger wegsturen en heb ik wat tijd om te ademen :-P.
Administratief verliep althans het begin van de dag al wat vlotter dan gisteren. Ik had geen problemen met het vragen van de sleutel, die van mijn lokaal kan ik zelfs al in het Pools vragen (natuurlijk antwoordde de portier me dan wel in het Pools dat er al iemand in het lokaal was, wat ik natuurlijk niet begreep.).
Ik heb ook de kopieermachine in het bureau leren gebruiken, met de hulp van professor Klein. Professor Klein is trouwens één van de professoren die regelmatig naar Polen vliegt om hier enkele lessen te geven.

Het verkrijgen van internet begint te vlotten. Laura (mijn bovenbuurvrouw) is ondertussen aangekomen in Lublin en zij is naar de betrokken dienst geweest voor mij en ze heeft een formulier gekregen. Dat is echter in het Pools, dus ze moet me later nog helpen met het in te vullen.
Ik schrijf dit zo'n beetje tussen de lessen door. Ik heb net mijn tweede college van de dag afgewerkt, het is nu kwart na 1 en over een vijftal minuutjes komt mijn volgende, en laatste, klas. Ik geef hen dezelfde les als aan de vorige klas: Nederlandse conversatie (het eerste jaar).
Zonet kwam er een oudere man in mijn lokaal binnenwandelen en in het Pools te spreken. Nadat ik hem duidelijk gemaakt had dat ik geen Pools sprak (móvie nie po Polsku, meest gebruikte zin ooit ;-)), begon hij in het Engels vragen te stellen over wie ik was. Gaf ik hier les? Waarover gaf ik les? etc. Na een tijdje begreep hij dat ik Rinaldo Neels kwam vervangen en Nederlandse les gaf, dus gaf hij me een hand en zei 'Pleased to meet you.'. Waarop ik natuurlijk met m'n duffe kop 'and who are you?' antwoordde :-D. Nuja, als er een rare man in m'n lokaal binnenloopt mag ik toch vragen wie hij is :-P. Nuja, het bleek dus de decaan te zijn, oeps :-D. Achja, dat kon ik dus niet weten...
Mijn lessen vandaag gingen best goed. Ik begin me al meer een echte leerkracht te voelen ;-). Gisteren voelde ik me nog niet echt op mijn plaats en had ik nogal snel de neiging om in het Engels te beginnen kletsen met de studenten. Maar vandaag waren mijn lessen al wat gestuctureerder en heb ik het gevoel dat ik de studenten echt iets bijgeleerd heb.
Vanochtend had ik les met tweedejaarsstudenten, ik gaf hen 'business communicatie'. Ik vind het een beetje idioot dat ik dat vak moet geven, want wat weet ik daar tenslotte van :-P. Maar ik denk dat we het eigenlijk vooral over het sollicitatiegesprek zullen hebben, role-playing alom ! Het niveau van de tweedejaarsstudenten was niet slecht, maar ook niet fantastisch. Ze konden zeker nog niet vlot spreken in het Nederlands maar ze hadden wel een zekere basis.
In de namiddag had ik twee lessen met de eerstejaarsstudenten, hun niveau is echt nog heel basic. Het is ook opvallend dat er enorme niveauverschillen zijn, vooral afhankelijk van hun voorkennis. Zo is er in de ene groep een meisje dat op erasmus geweest is in Leuven, zij cduidelijk een stuk beter dan dat van de andere studenten, ze kent vooral meer woorden. De andere studenten vragen dan ook eerder iets aan haar dan aan mij ;).
Ik moet zometeen nog 50 minuutjes lesgeven en dan zit mijn werkdag er weer op voor vandaag :-).
Trouwens, 'Ik ga op reis en ik neem mee' spelen met Polen is best grappig ;-).
Het is hier overigens nog steeds erg koud. Vanmorgen zei het weerbericht op de bus (soort reclame tv-ding) dat het buiten -6°C was. Er ligt nog steeds een pak sneeuw, al sneeuwt het niet meer de hele dag. De laatste twee dagen heb ik zelfs al behoorlijk wat zon gezien !

Mijn eerste lesdag !

Maandag 21 februari
Mijn eerste lesdag ! Vandaag moest ik maar één les geven: Nederlands voor Anglicisten. In andere woorden, Nederlands aan studenten Engels die Nederlands als keuzevak hebben. Rinaldo had dit beschreven als een soort van ontspanningsuurtje voor deze studenten. Hij vertelde het alsof deze studenten niet echt zin hadden om Nederlands te leren, maar daar heb ik toch een ietwat andere mening over. Maar daarover later meer.
Rinaldo had geregeld dat er om 10u een studente naar de poort van het terrein zou komen om me te helpen op weg naar de universiteit. Zij zou me tonen waar ik een ticketje voor de bus kon kopen en welke bus ik moest nemen.
Om 10u stond Dorota dus op me te wachten. Een erg aardige derdejaarsstudente, die trouwens een jaar ouder is dan mij ;-). Zij sprak eigenlijk behoorlijk goed Nederlands, beter dan ik verwacht had. We hebben de hele weg naar de KUL Nederlands gesproken en dat ging best goed.
Kaartjes voor de bus koop je in Polen aan een soort van kiosken die aan vrijwel alle bushaltes staan. Een ritje met de bus kost je 2,40 zl (iets meer dan 50 cent), maar je mag hiermee niet overstappen. Later ontdekte ik trouwens dat er aan de KUL ook een automaat voor ticketjes staat, ik heb me dan maar meteen een voorraad aangeschaft. Dat bespaart me de beproeving om elke morgen een ticketje in het Pools te moeten vragen :-P.
Het was geen spitsuur, dus de bus deed ongeveer een kwartiertje over de weg naar de KUL, ik was dus, gelukkig, ruim op tijd.
De universiteit zag er in elk geval een stuk anders uit dan zaterdagavond. Overal liepen studenten en voor de liften moest je werkelijk aanschuiven. Dorota liep nog even met me mee naar de portier om de sleutel van het bureau te vragen en bracht me naar het bureau. Daar was verder niemand, dus liet ik een deel van mijn spullen daar achter en ging op zoek naar mijn klaslokaal.
Ondertussen had ik al ontdekt dat ik het briefje waarop Asia mijn lokaalnr geschreven had, vergeten was, typisch. Ik dacht dat ik de klas wel makkelijk terug zou vinden, maar niet dus. Alle gangen en bruine deuren leken op elkaar. Naar de portier dan maar: ik meende me al te herinneren dat dit een andere portier was dan degene die Asia me getoond had, maar die andere vond ik al helemaal niet. Maar, de portier sprak natuurlijk geen Engels. Probeer dan maar eens uit te leggen dat je de sleutel nodig hebt van een lokaal van de Neerlandistiek, maar dat je het nummer niet meer weet.
Gelukkig was de portier een inventief man en belde hij naarde secretaresse van ons departement (die goed Engels spreekt). Met handen en voeten legde hij me daarna uit dat ik moest blijven wachten. Tijdens het wachten vertelde hij af en toe nog iets in snel Pools, ik heb maar gewoon veel geglimlacht en geknikt :P. Na enkele minuten kwam Magda (dacht ik), de secretaresse, naar beneden. Zij toonde me vervolgens de andere portier en mijn klaslokaal.
Maar een paar minuutjes te laat voor mijn eerste les !
Behoorlijk stressy, maar on the bright side, ik had niet echt tijd gehad om te stressen over de les zelf. Mijn klas bestaat uit 8 studenten, even uit het hoofd: Pavel, Jeannetta, Barbara, Gosia, Joanna, Magdalena, Lukas en Damian.
Ik denk dat ik tijdens de les eigenlijk vooral een beetje gerateld heb in het Engels en redelijk wat over mezelf verteld heb. Eerst moesten de studenten zich van mij voorstellen, dit ging eigenlijk nog niet zo bijzonder vlot voor studenten die reeds in hun tweede jaar Nederlands zitten.
Daarna heb ik hen gevraagd om me te vertellen wat ze graag wouden doen tijdens dit semester. Of er nog zaken waren die ze zeker wouden behandelen en dergelijke. De bedoeling was dat ze dit in het Nederlands zouden vertellen, maar ze vroegen me of ze alsjeblieft in het Engels mochten spreken omdat ze het belangrijk vonden.
Ze wouden vooral een erg praktische aanpak. Ze wouden 'real-life situations' inoefenen en aanvullende, bruikbare woordenschat aangereikt krijgen. Blijkbaar hadden ze dit in hun eerste jaar gekregen, maar had Rinaldo in het tweede jaar vooral spelletjes met hun gespeeld. Ze hadden het gevoel dat ze hierdoor vooral losse woorden leerden en niet echt vooruitgang maakten.
Dat wordt dus veel rollenspelen en dergelijke ! Wel erg jammer dat ik geen bord in mijn leslokaal heb, dat maakt het erg moeilijk om woordenschat aan te reiken. Ik ga dan ook straks een printertje kopen, dan kan ik tenminste hand-outs met woordenschat maken (kopiëren kan ik op de universiteit).
Om er meteen in te vliegen heb ik ze dan maar enkele bruikbare "chunks" aangereikt waarmee ze duidelijk kunnen maken dat ze iemand niet begrijpen en vragen om het te herhalen. Echte drill ! Waarbij ze de zinnen letterlijk herhaalden en zo instudeerden. Achja, zo wilden ze het. En toen ik aanbood op een pauze te nemen wouden ze dit niet, want volgens Lukas zijn ze "hardcore" ;-). Best een grappig moment: ik was al een paar minuten iets in het Engels aan het uitleggen over het gebruik van "kunt u" en "kan u" toen ik pas besefte dat het woord "kunt" midden in een Engelse zin behoorlijk fout klinkt. En op het moment dat ik dat besefte schoot ik dus in de lach :P
De rest van de les heb ik dan nog een beetje met de studenten gekletst over Polen, het gebrek aan kennis van het Engels en treinen. In  het Engels weliswaar, maar goed, het was de eerste les. Volgende keer meer Nederlands !
Na de les ben ik nog even op het bureau gaan kijken, maar daar was niemand. Ik had niet echt zin om te wachten dus heb ik maar de bus naar huis genomen. Eén halte te vroeg afgestapt, maar ik vond het al een goed begin van zelfredzaamheid ;-). Thuisgekomen heb ik gegeten en ben ik begonnen met het typen van deze en de vorige blog. Daar ben ik al bijna 2u mee bezig, dus misschien is het eens tijd om nog wat lessen voor te bereiden. Morgen heb ik drie lessen: business communicatie en twee keer communicatie in het eerste jaar (twee groepen).
Ik was van plan om in de lessen communicatie ongeveer hetzelfde te doen als vandaag, maar er is één meisje (Joanna) dat ook in het eerste jaar Neerlandistiek zit. Achja, ik zal er wel een mouw aan passen :-).
Do jutra !

Farewell to the west now and welcome, to the east !

Zaterdag 19 februari
Zaterdag was mijn laatste dag in Warszawa, en de dag van de grote avontuurlijke treinreis naar Lublin. 's Ochtends liep ik nog even rond in Warszawa, het was koud en guur buiten, dus ben ik vooral nog enkele grote winkels binnengegaan. Een museum is er uiteindelijk niet meer van gekomen, maar er zijn zeker nog enkele dingen in Warszawa die ik wil bezoeken als het niet meer zo koud is, zoals het Joodse getto en het historisch museum.
Rond 14u ging ik terug naar het hostel, waar men een taxi voor me gebeld had. Verrassend genoeg sprak ook deze taxi-chauffeur geen woord Engels. Maar ! Hij sprak wel een aardig woordje Duits. Mijn Duits is echter niet fantastisch, dus het werd een grappig gesprekje met Duitse, Engelse en Nederlandse woorden door elkaar.
Na een korte rit die me 13 zl kostte (3,25 euro) en een waarschuwing om goed op mijn bagage te passen kwam ik aan in Warszawa Centralna.
Nu moet je weten dat dit station in niets lijkt op de stations in België en daarbovenop zijn ze er ook nog een keer aan het werken. Er is een grote stationshal, maar als je de trappen naar beneden neemt kom je terecht in een soort van ondergrondse doolhof vol kleine winkeltjes en eetstandjes. Een beetje zoals de Parijse metro, maar dan veel meer winkeltjes. Marcin had me vertelt dat ik op perron 1 moest zijn, maar ik stond nu aan de andere kant. Ik was niet helemaal zeker of dit wel hetzelfde 'perron 1' was (je weet nooit met die Polen ;-)) dus wandelde ik naar de plek die Marcin me getoond had. Dit had ik beter niet gedaan, want aan deze kant werkten de roltrappen niet. Dus moest ik, met al mijn bagage, een stilstaande roltrap afklauteren. Avontuur alom !
Eenmaal aangekomen op het perron begon ik lichtjes te stressen, stel je voor dat ik niet op het juiste perron stond... Ik vroeg dan maar even bevestiging aan een jong meisje (jonge mensen spreken vaker enkele woorden Engels) of de trein naar Lublin op dit perron stopte. Haar antwoord was "I hope so, I ride it too". Erg bemoedigend :-).
Maar de trein naar Lublin kwam wel degelijk aan op perron 1, mooi op tijd.
Toen wachtte me de volgende uitdaging: met al mijn bagage op de trein raken. Treinen (of althans deze) in Polen zien er een beetje anders uit dan bij ons. De wagons zijn verdeeld in kleine compartimentjes voor zes personen die telkens uitkomen op een smalle gang (denk aan de trein in Harry Potter). Als ik zeg 'smalle gang' dan bedoel ik echt wel een smalle gang. Nadat ik met veel moeite (en een beetje hulp) was opgestapt raakte ik amper vooruit met mijn bagage, tot grote ergernis van alle mensen achter mij natuurlijk. Gelukkig kwam er een redder in nood in tegenovergestelde richting, hij nam een deel van mijn bagage over, en zette ze in zijn compartiment (en op de bagagerekken: iets wat mij zeker niet zou gelukt zijn !). Het was ook best een geruststelling om te weten dat ik bij iemand zat die goed Engels sprak. In het compartiment zat verder nog een andere jongen die mc-donalds hamburgers at, een oudere dame en een heuse non zoals je ze bij ons nog zelden ziet.
De non zorgde echter voor een klein probleempje. Ze zat dicht bij de deur en haar soutane hing in de deuropening. Als gevolg daarvan durfde niemand de deur van het compartiment dicht te doen, je stopt toch geen soutane van een non tussen een treindeur :-D. Als ik Pools had gesproken, zou ik haar hierop gewezen hebben, maar geen van de andere passagiers vond dit blijkbaar nodig. Jammer, want met het deurtje open werd het al snel erg koud in het compartiment, de verwarming zit immers binnen en niet op de gang. De redding kwam na een drie kwartier in de vorm van de conducteur, die de non wees op het probleem. Nu weet ik ook alweer dat het kleed van een non "sótanie" is in het Pools (waarschijnlijk anders geschreven).
De tweeëneenhalf uur trein verliep verder zonder noemenswaardige avonturen. Het uitzicht vanuit de trein was op veel plekken mooi en ik had mijn e-reader en koekjes om met te vermaken :-).
Uit de trein raken verliep verrassend vlotjes, en ik heb zelfs helemaal zelf mijn bagage uit het bagagerek gekregen, de jongens waren al een aantal haltes vroeger uitgestapt. Ik heb er wel een flinke blauwe plek aan overgehouden, koffers zijn hard :-).
In het station van Lublin zou Joanna/Asia op me wachten (ik ben nog steeds niet helemaal mee met het namen-gedoe: haar naam is Joanna, maar iedereen noemt haar Asia, ik gok dat dit een soort van "verkleinnaam" is). Ik liep de gang uit (vergelijkbaar met het station in Leuven), de trap op en ging buiten zitten wachten. Pas na tien minuten wachten kreeg ik door dat er ook een klein stationsgebouw was, en dat het best mogelijk was dat Asia daar aan het wachten was. Op naar het stationsgebouw dus ! en inderdaad, daar stond Asia, met man en kind, op me te wachten.
Asia is een collega van me, zij geeft onder andere Nederlandse woordenschat aan het tweede jaar. Zelf is ze naar Gent op Erasmus gekomen en heeft ze daar Nederlands gestudeerd. Zij en haar man waren met de auto, heerlijk na al dat gesleur met de bagage ! Ze namen me eerst mee voor een korte rondleiding in de universiteit. In de lege universiteit leek de weg naar de portier en naar mijn leslokaal me vrij vanzelfsprekend, maar dat bleek maandag wel anders te zijn (zie blog maandag ;)).
Ze toonde me het bureau, een typisch klein universiteitslokaaltje met muren gevuld met boeken, een lange tafel met zes stoelen, een computer en een kopieermachine. Dit is het bureau voor alle docenten Nederlands. Ze toonde me ook de drie lokalen die gebruikt werden door de Neerlandistiek. Stel je in elk geval geen aulas voor. Drie kleine lokaaltjes zonder ramen. In één van de drie ligt een enorme stapel boeken (tot aan het plafond) gewoon op de grond, deze moeten ooit nog in de bibliotheek Neerlandistiek terecht komen, maar die bibliotheek (denk: kamertje met planken tegen de muur) is nog niet af. Ik zal hier later nog wel een keer een foto van nemen.
Verder legde ze me ook uit waar ik de sleutels van het lokaal kon krijgen, bij een portier die, verrassend !, geen woord Engels spreekt.
Na de rondleiding in de universiteit namen ze me mee naar Podzekanka (best mogelijk dat ik het verkeerd schrijf, ik zal morgen nog eens op de bushalte kijken ;)), de naam van de buurt waar ik de komende vier maanden zal wonen. Eerst toonden ze nog even de dichtsbijzijnste supermarkt: Tesco, maar meer over de Tesco later.
Aangekomen aan het gebouw waarin mijn appartement zich bevindt sukkelde ik nog even met de code voor de voordeur, maar na een paar minuten kregen we de deur toch open. Ik heb nog steeds niet uitgevogeld hoe het codesysteem precies werkt, het maakt vooral veel rare telefoon-achtige geluiden, maar ik heb me ondertussen wel bedacht dat ik ook een sleutel heb ! Die gebruik ik nu dus.
Mijn appartementje bevindt zich op de eerste verdieping, en de man van Asia bracht als een echte gentleman mijn bagage naar boven, eindelijk gedaan met sleuren ! Na nog wat laatste afspraken gingen zij terug naar huis en kon ik beginnen met uitpakken.
Goed, eindelijk 'thuis' dus. Vreemd genoeg zorgde dit voor het eerste echte gevoel van heimwee. Tot nu toe had ik heel erg een vakantiegevoel: even Warszawa bezoeken en dan weer naar huis. Nu drong het pas echt tot me door dat ik hier vier maanden lang zal wonen, en dat ik, zeker nu nog, behoorlijk alleen was. Maar goed, even vijf minuutjes traantjes en dan weer stoer zijn !
Het appartementje was snel verkend, het is niet groot, maar ik kan wel rondlopen. Je komt binnen in een soort van halletje waar een ijskast, twee keukenkasten (één op de grond en één aan de muur) en een rare schoenenkast met spiegel staan. De deur naar links leidt naar de badkamer, deze is zeker groot genoeg voor één persoon. Er is een vrij moderne douche, een toilet en een niet aangesloten lavabo :-). Over de lavabo had Rinaldo me al op voorhand ingelicht. Blijkbaar had Rinaldo een grotere lavabo gekocht, maar deze vervolgens meegenomen naar zijn nieuwe huis (in Gdansk denk ik). Deze lavabo moest dus worden aangesloten, maar iemand had de verkeerde buizen gekocht. Er moeten dus nog nieuwe buizen gekocht worden en iemand moet de lavabo komen aansluiten. Maar goed, dat zijn zorgen voor later ! Voorlopig poets ik mijn tandjes wel in de douche.
De tweede deur leidt naar de woonkamer/slaapkamer. Deze heeft de grootte van een ruime studentenkamer. Er staat een enorm ruime kleerkast (ik denk dat zelfs al mijn kleren thuis er met gemak in zouden kunnen ;)), een bijpassende ladenkast, twee bureaus, een boekenplank en een uittrekzetel. Er is ook een groot raam en aangezien ik aan de achterkant van het gebouw zit heb ik een mooi uitzicht op de tuin van het terrein. Het gordijn blijft voorlopig wel meestal dicht omdat dat enorm scheelt in warmte.
Uitpakken was verrassend snel gebeurd, hoewel ik behoorlijk veel bagage bijhad is het toch niet te vergelijken met verhuizen ofzo, echt veel spullen heb ik hier niet. Na het uitpakken was het rond 20u en ik besloot een kijkje te gaan nemen in de supermarkt. Want jaja, de Tesco is nog open om 20u, meer nog: de Tesco is 24 op 24 en 7 op 7 open. Waarom nog een nachtwinkel als je een reusachtige supermarkt hebt die altijd open is ;-).
De Tesco ligt op zo'n 500m van mijn gebouw. De supermarkt ligt op een grote parking waar zich behalve het gebouw van de supermarkt nog twee shoppingcentres en een grote BRICO-achtige winkel bevinden. De supermarkt zelf is het best te vergelijken met onze grote Carrefours. Als je binnenkomt kom je in een soort gang waar zich nog enkele andere winkeltjes bevinden (een kapper, een kledingwinkel, ...) en dan kan je langs een poortje de winkel binnen.
Enkele opvallende zaken die ik jullie wou vertellen tijdens het winkelen:

- Er is erg veel bier te vinden, maar geen wodka en voor zover ik kon zien ook geen wijn. Volgens mij koop je die ergens anders. Er zijn veel soorten Pools bier, enkele soorten Nederlands bier, maar het enige Belgische bier dat ik kon vinden was Carlsberg (is dat eigenlijk Belgisch?).
- Polen eten vooral varkensvlees. Gevogelte is ook wel vlot te vinden, maar rundsvlees neemt slechts een erg klein hoekje van de frigo's in beslag.
- Vlees is hier ontzettend goedkoop: voor 9 zl (2,25 euro) had ik 4 kipfilets (iets meer dan 500 gr).
- Er is een pizzeria in het midden van de supermarkt
- Polen bakken veel denk ik, er was een enorm aanbod aan bakspullen, van alle soorten aroma's tot allerlei instant puddings.
- Polen hebben een vreemd diepvriesassortiment. In de Tesco was er een grote diepvries vol losse bevroren stukken vis, waaruit je stukken vis kon halen en in een plastic zakje doen. Een beetje zoals fruit en groenten. In een andere supermarkt in Warszawa was er ook een stand waar je dingen zoals fishticks en inktvisringen per gewicht kon kopen.
- Wasmachines en koelkasten zijn hier verrassend goedkoop. Gemiddeld zo'n 1000 zl (250 euro), jammer dat je zo'n dingen moeilijk op het vliegtuig kunt meenemen :-).
Ik bleef toch wel een uurtje rondzwerven in de supermarkt met mijn woordenboekje (ik denk dat veel mensen me vreemd hebben bekeken ;-)). Terug thuis heb ik dan snel iets kleins gekookt. De keuken hier is gemeenschappelijk voor de hele verdieping. Er zijn die gasvuren en twee gootstenen en verder staat de helft van de keuken vol met allerlei voedsel, een beetje vreemd. Daarna heb ik nog even een serie gekeken en ben ik gaan slapen. Erg boeiend dus ;).
Zondag werd ik al vroeg wakker. Zoals ik al eerder vertelde wordt het behoorlijk vroeg licht in Polen (ik heb het precieze uur nog niet kunnen vaststellen, maar om kwart voor zeven is het al volledig licht ;)) en mijn biologische klok lijkt zich daaraan aan te passen.
Mijn zondag was niet zo avontuurlijk, dus zal ik er in dezelfde blogpost kort iets over schrijven.
Op zondag kwam ineens het volle besef dat ik de volgende dag echt wel zou moeten gaan lesgeven en ben ik dus volop in mijn lesvoorbereidingen gevlogen. Vrij lastig zonder internet in elk geval ! Eerst heb ik het handboek 'Vanzelfsprekend' doorgenomen tot het punt waar de studenten momenteel zitten en heb ik een samenvatting gemaakt van wat ze allemaal geleerd hebben en dus zouden moeten beheersen. Ikzelf moet geen les geven uit dit boek, maar ik zou mijn conversatielessen wel graag aansluiten op de leerstof die ze net gezien hebben.
Als pauze ben ik nog een keer naar de Tesco gewandeld. Ik heb nu ook één van de andere galerieën eens bezocht (vooral kledingwinkels) en heb een Poolse simkaart gekocht. Ik begrijp weinig van wat er op de verpakking staat, ik weet niet hoe ik mijn belwaarde kan controleren en ik weet niet wat de tarieven zijn, maar goed, ik kan bellen/smsen binnen Polen. Poolse simkaarten hebben trouwens vreemd genoeg geen pincode, iedereen kan m'n gsm nu aanzetten en gebruiken.
In de Tesco kocht ik nog wat basisbenodigdheden en ook wat schriften en schrijfgerei, altijd handig als leerkracht dacht ik zo ;-). Ik ben ook eens naar de lokale electrowinkel gaan kijken of ik daar toevallig geen oplader voor mijn fototoestel kon kopen, maar dat leek me niet het geval te zijn. Ze verkochten wel losse oplaadbare lithium batterijen, maar geen laders.
En dat was zo ongeveer mijn zondag. Mijn avonturen op de KUL op maandag kunnen jullie lezen in mijn volgende blog !

Eerste dag in Polen : Warszawa

Hey hey lieve lezertjes

Voorlopig stalk ik jullie maar iedere dag met een blogje. Tenslotte heb ik hier 's avonds niet zoveel andere dingen te doen :)

Vanochtend ben ik al rond 8u opgestaan, dan is het hier trouwens al lang en breed licht (meer daarover hieronder). Eerst even ontbeten in de 'common room'. Best gezellig, hier zijn niet echt tafels en stoelen, gewoon zetels en grote salontafels waarop pistolets, melk, cornflakes en confituur staan. Je bord/tas/bestek neem je gewoon zelf uit de kast en was je daarna ook zelf af.

Daarna ben ik richting 'stare miasto' gewandeld. Dit is het oude stadscentrum, al is het in werkelijkheid helemaal niet zo oud. Warschau werd immers volledig platgebombardeerd in de tweede wereldoorlog. Het oude stadscentrum werd in de jaren 50 ofzo volledig gerenoveerd en blijkbaar vrij waarheidsgetrouw.
De stad is op zich wel mooi, maar het weer vandaag leende zich niet echt tot prachtige vergezichten. Het was erg mistig en het heeft de hele dag licht gesneeuwd. Doordat hier erg actief sneeuw wordt geruimd (met schoppen en met zout) bleef de sneeuw ook niet overal liggen waardoor het op veel plekken vrij nat, modderig en grijs was.
Na twee uur wandelen had ik behoorlijk koud en honger. Dan maar op zoek naar een bankautomaat, in dit gedeelte van de stad blijkbaar vrij moeilijk te vinden (in het nieuwere gedeelte struikel je er bijna over). Toen ik eindelijk geld gevonden had ben ik dan maar de eerste de beste brasserie/cafe/restaurant binnengedoken.
Daar heb ik 'pierogi' gegeten, een typisch Pools gerechtje dat aan ravioli doet denken, met alle mogelijke vullingen. Ik koos voor een mexicaanse vulling, niet zo typisch Pools dus ; -).

Toen ik uitgerust en opgewarmd was ben ik richting 'Warszawa Centralna' gewandeld, waar ik om 14u had afgesproken met Marcin, één van mijn collega's. De weg daarnaartoe liep langs één van de grootste winkelstraten van Warschau, de Nowy Swiat. Wat vooral opviel hier (en ook verderop) was het grote aantal koffiebars ! Ongeveer elke vijf meter kwam je wel een Starbucks of aanverwante keten tegen. Blijkbaar drinken Polen veel koffie :-). Verder is er op Nowy Swiat de mooiste H&M die ik ooit heb gezien ! Groot, netjes, rustig en een enorm uitgebreide collectie. Ik kon natuurlijk geen kleren kopen (mijn koffers zitten nu al te vol), maar kon me toch niet inhouden om wat make-up te kopen ;-).
Verder nog enkele leuke ketens ontdekt die we in België niet hebben, hopelijk is Lublin op shoppingvlak even interessant ;-).

Hoe dichter ik kwam bij het centraal station, hoe groter de gebouwen werden. Dit deel van Warschau lijkt New York wel (ok, lichtjes overdreven waarschijnlijk en ik ben nog nooit in New York geweest, maar toch !). Erg grote hotelgebouwen, drukke, brede straten die je enkel kan oversteken door ondergrondse doorgangen vol obscure winkeltjes. Ik kijk ernaar uit om Warschau nog een keer te verkennen met iemand die me komt bezoeken !
Naast het centraal station bevindt zich een vrij groot shoppingcentrum (denk ong. Wijnegem shopping) waar ik nog even rondliep tot het tijd was om naar mijn afspraak te gaan. Daar vond ik ook mijn eerste Poolse Promod !

Marcin had een bordje bij met 'KUL Lublin' op, dus die had ik makkelijk gevonden. Hij hielp me vervolgens met het kopen van mijn treinticket voor morgen. Het treinverkeer in Polen is gedeeltelijk geprivatiseerd, dus je moet erop letten dat je het juiste kaartje koopt, anders kan je de trein niet op.

Daarna wandelden we terug naar het oude gedeelte van de stad om iets te gaan eten. Onderweg wandelden we voorbij een kerk waar Marcin me perse iets wou tonen. Blijkbaar was het in Polen de gewoonte om belangrijke mensen in kerken te begraven, alleen werd dan niet hun hele lichaam begraven, maar wel enkel hun hart (plaatsbesparing? ;)). In deze kerk was het hart van Frederic Chopin ingemetseld in één van de zuilen, best luguber eigenlijk :-P. Tijdens de oorlog werd de kerk gebombardeed, maar toen werd het hart op een veilige plek bewaard, daar wil ik me eigenlijk niet teveel bij voorstellen :-P. Voor de kerk stond ook een beeld dat teruggevonden was onder het puin en waarin de kogelgaten nog steeds te zien waren.
In de kerk werd ik ook voor het eerst geconfronteerd met het katholicisme van de gemiddelde Pool. Marcin vertelde dat hij tijdens zijn studie in Warschau regelmatig in deze kerk kwam en gedurende het hele bezoek had hij ook z'n handen in elkaar gevouwen en bij het naar buiten gaan sloeg hij een kruis. Gelukkig had ik eraan gedacht om tenminste m'n muts af te zetten bij het binnengaan !
Eenmaal in het restaurant koos ik voor schnitzel. Dit kwam erop neer dat ik een bord kreeg met een schnitzel ter grote van het bord, een klein bordje met een handvol koude frietjes en een bordje met witte en rode kool (verrassend lekker trouwens !). De kool was uiteindelijk nog het lekkerste van de hele maaltijd, de schnitzel was wel eetbaar maar erg moeilijk te snijden en de frietjes waren vrij smakeloos en koud. Maar goed, het was op kosten van de KUL ;-).

Toen we buiten kwam uit het restaurant was het een uur of vier en tot mijn verbazing was het al donker aan het worden. Maar toen dacht ik eraan dat ik inderdaad had gelezen dat het in Polen  vroeger licht en vroeger donker wordt. Vrij deprimerend wel, rond kwart voor vijf is het hier volledig donker :-P.

Omdat ik niet veel zin had om in het donker alleen in Warszawa rond te zwerven en omdat ik het ondertussen weer behoorlijk koud gekregen had, ben ik dan maar teruggekeerd naar de jeugdherberg. Eerst heb ik nog even een kleine stop gemaakt in een buurtwinkeltje waar ik twee Poolse biertjes kocht. Als echte Belgische moeten we het Poolse bier toch eens proberen he ;-). De halve liter Zubr (3,5 zl of iets minder dan 1 euro) is ondertussen al op en smaakte best wel, iets lichter dan het gemiddelde Belgische bier. De iets kleinere (33 cl) portie Lech (2,80 zl, of ong. 80 cent) is voor straks.
De broer van het Portugese meisje van gisteren gaf me ondertussen ook mijn eerste Poolse wodka: Zubrówka (die had ik stiekem ook al eens in België geproefd ;-)).

Laatste nieuwtje van deze blogpost: ik heb vandaag ook eindelijk mijn lessenrooster ontvangen ! Vanaf maandag geef ik:

Maandag:
10u50-12u30: Jenzyk Polski (Nederlands aan Anglicisten)

Dinsdag:
9u10-10u50: Bedrijfscommunicatie
10u50-13u20: Conversatie 1e jaar (groep 1)
13u20-15u50: Conversatie 1e jaar (groep 2)

Woensdag:
10u50-12u30: Conversatie 3e jaar
14u10-16u40: Conversatie 2e jaar (groep 1)
16u40-19u10: Conversatie 2e jaar (groep 2)

Donderdag:
17u30-19u10: Schrijven (1e jaar)
19u10-20u50: Grammatica (1e jaar)

2 positieve zaken: Mijn vroegste les begint om 9u ! Dit is een meevaller aangezien de colleges in Lublin al om 7u beginnen, als je daarbij telt dat ik een 45 minuten reistijd heb zou dat wel erg vroeg opstaan geweest zijn.
Daarenboven heb ik op vrijdag geen lessen, mensen die me komen bezoeken kunnen dus een heel verlengd weekend van mijn onverdeelde aandacht genieten ;-). En dit maakt een tripje naar bvb. Krakau ook buiten de vakantie mogelijk.

Tijd om ook deze blog eens af te sluiten. Ondertussen (blogs typen duurt lang ;)) ben ik al aan het genieten van het tweede biertje (Zubr was beter !) en van lookbrood en pierogi gekregen van de Portugeesjes :-).

Do Jutra !

Aangekomen in Warszawa !

Beste nieuwsgierige vriendjes en vriendinnetjes !

Eerst het beste nieuws ! Ik ben veilig aangekomen ;) Na een kleine zestal uur reizen (mama's overdreven voorzichtige inschatting van de reistijd naar Charleroi meegerekend) zit ik nu in de best gezellige 'common room' van Hostel Helvetia.

Een klein reisverslag:

Om 16u vertrokken we thuis, gepakt en gezakt (ik heb jammer genoeg niet alle cadeautjes die ik kreeg kunnen meenemen, mijn tassen puilden nu al uit) om - in het geval van file, ongevallen en plots opduikende meteorieten - zeker op tijd in Charleroi te zijn voor mijn vlucht van 21u.
Vanzelfsprekend hadden we zelfs geen minuutje file. Om dit te compenseren heeft mama zich toch nog twee keer misreden. Maar toch waren we al om iets voor zes in de luchthaven. Time to kill !

Enkele uren later (thank god telenet hotspot ;)) kwam dan toch het uur van afscheid. Tot mijn grote verbazing ging het inchecken e.d. allemaal erg vlot. Ik had ergere administratieve nachtmerries verwacht :p
Nog een laatste foto:

Aan de beveiliging werd ik nog even tegengehouden en gefouilleerd, zelfs mijn schoenen moesten uit en nog een keer door de scanner. Blijkbaar heeft Jolinde dan toch gelijk en zie ik er gevaarlijk uit met mijn nieuwe kapsel ;-).


Even een vrolijk detail: mijn vliegtuig was roze ! Kan niet misgaan toch? Een roze vliegtuig kan onmogelijk neerstorten. Op het vliegtuig ontdekte ik alvast dat Polen erg snel praten, zelfs de Engelse uitleg van de stewardessen was onmogelijk te volgen. Nog een geluk dat roze vliegtuigen niet kunnen neerstorten dus :-p.

Eenmaal aangekomen in Warszawa werd ik meteen aangesproken door een Engelstalige best wel vriendelijke (maar vrij opdringerige) taxi-chauffeur. Hij hielp me met mijn bagage en toonde me waar ik geld kon afhalen. Natuurlijk verwachtte hij vervolgens dat ik met zijn taxi zou meerijden. Maar ! Goed voorbereidde Suuz had in haar reisgids gelezen dat men beter geen taxi neemt die niet bij een maatschappij hoort. Erg stoer vroeg ik de chauffeur dan ook voor welke maatschappij hij werkte - geen dus. Jammer dan ! Ik zou voor één keer niet te beleefd willen zijn om vervolgens afgezet te worden !
Buiten stond er nog een hele rij taxi's te wachten, welke maatschappij dan wel de beste was wist ik natuurlijk niet, dus heb ik er maar op goed geluk eentje uitgekozen.

Beetje jammer dat deze taxi-chauffeur geen woord Engels sprak :-p. Uit mijn spraakwaterval begreep hij dan toch het woord 'address' ("address? yes yes address !) en gelukkig had ik het adres van het Helvetia Hostel mooi op een papiertje genoteerd, dat ik nog eens vlotjes vond ook. Wat een efficiëntie !
Een twintigtal minuutjes later werd ik pal voor de deur van mijn hostel afgezet. Het ritje was al iets duurder dan ingeschat (55 zloty, bijna 14 euro) maar toen ik de chauffeur twee briefjes van 50 zloty overhandigde (de machine gaf me nu eenmaal briefjes van 50) begon hij duidelijk te maken dat hij geen wisselgeld had.
Eerst probeerde het heerschap me een briefje van 10 dollar terug te geven, jammer genoeg woon ik niet in Amerika :-P
Toen haalde hij uiteindelijk 3 briefjes van 10 zloty boven (hoezo geen wisselgeld?) maar ik moest nog steeds met handen en voeten duidelijk maken dat dat niet voldoende was. Uiteindelijk kreeg ik dan toch ook nog drie stukken van 5 zloty. Eigenlijk had ie dus toch genoeg wisselgeld, rare jongens die Polen...

In het hostel aangekomen werd ik meteen erg vriendelijk ontvangen door de dame aan de receptie. Ik slaap op een slaapzaal voor 8 mensen, maar voor zover ik kan zien slapen er naast mij maar drie anderen. In de kamer is een vrij ruime kast die op slot kan en de rest van de bagage kon ik opslaan in de 'luggage storage' (eigenlijk gewoon een soort van keldertje waar ook een hoop verf staat enzo, blijkbaar ben ik de enige die hier gebruik van maakt).
Verder is er nog niet zoveel avontuurlijks gebeurd. Ik had even een lichte paniekaanval toen ik dacht dat ik het sleuteltje van mijn koffer thuis vergeten was. Ik was ervan overtuigd dat ik dit aan mijn sleutelbos had gehangen, maar blijkbaar had ik het los in mijn tasje gestopt. Het enige dat ik tot nu toe vergeten lijk te zijn is de batterij-oplader van mijn fototoestel, maar misschien duikt die nog wel ergens op.

In het half uurtje dat ik hier nu zit heb ik al even gepraat met een Portugees meisje. Zij komt een week mee met haar broer die hier op Erasmus komt en zag vandaag voor het eerst van haar leven sneeuw :-).
Want ja, het sneeuwt hier momenteel, nog geen lente voor Suuz. De temperatuur is momenteel een -5 graden maar volgens de weerberichten zou die de komende dagen nog dalen. Lublin schijnt ook iets kouder te zijn dan Warszawa.

Nu nog een beetje kletsen met het Portugese meisje en dan in mijn bedje kruipen. Morgen vroeg proberen opstaan om Warszawa te bezoeken !

Lublin

Voor de nieuwsgierigen onder jullie, iets meer informatie over mijn bestemming.

Ik ga naar Polen natuurlijk, meerbepaald naar Lublin, een provinciehoofdstad in zuidoost Polen. "The far east", zoals Rinaldo, de docent die ik zal vervangen, het beschreef.

Enkele foto's:

 

Toch wel genoeg te zien en een vrij mooie stad naar het schijnt. Wie mij wilt komen bezoeken is dus altijd welkom ;)

Het precieze adres waarop ik te bereiken ben is het volgende:

Ulica Konstantynów 1C/107

20-708 Lublin

Polen

 

Post is natuurlijk ook altijd welkom. Ik heb normaalgezien ook een vaste telefoonlijn op mijn appartement, maar daarvan heb ik het telefoonnummer nog niet. Maar sowieso lijkt de telefoon me niet het goedkoopste communicatiemiddel. 

Ziezo, dat is zowat alles wat ik momenteel nog te vertellen heb. Ik heb net een nieuwe laptop besteld om zeker niet met computerproblemen te zitten daar en van mijn mama krijg ik een e-reader, geen zware boeken in mijn bagage dus. Leuke 'voorbereidingen' wel !