Bezoek aan Lublin-centrum

Vandaag was mijn eerste vrije dag sinds mijn aankomst in Lublin - tijd voor een bezoek aan het stadscentrum dus !
Ik vond het bijzonder koud vandaag (vrieskou + wind, brrr) maar daardoor laat een echte avonturierster zich natuurlijk niet tegenhouden. Deze avonturierster had echter toch beter ook haar jas aangedaan en niet enkel haar dikke fleece-trui :-P (Normaal draag ik trouwens meestal enkel die trui boven m'n kleren, met mijn jas er nog een keer boven ben ik net een michelin-mannetje, maar meestal ben ik natuurlijk ook niet echt lang buiten.). De zon scheen echter wel vanochtend, dus er was alvast geen sneeuw !

Ik was vanochtend alweer vroeg wakker, om één of andere reden begint er al drie ochtenden op rij iemand te hameren rond 8u 's ochtends. Om half negen ben ik dus opgestaan en op mijn gemakje aan de voorbereidingen van mijn dag begonnen.
Rond half 12 ben ik dan maar naar het centrum vertrokken. De bus nemen lukt ondertussen al behoorlijk vlot. Bij de meeste Poolse bushaltes (toch die waar ik op- en afstap ;-)) staat een bushokje waar niet alleen de bus-uren te bekijken zijn, maar ook de route van elke bus (de verschillende haltes). Dit is best handig om de juiste bus uit te zoeken.
Enkele haltes verder dan de KUL stapte ik uit, op ul. Krakowskie Przemiescie, de grootste 'winkel'straat in Lublin. Net zoals in Warszawa vind ik de straat niet echt de naam 'winkelstraat' waardig. Het lijkt erop dat de meeste grote winkels zich hier in shoppingcentra bevinden. In de 'winkelstraten' vind je vooral banken, restaurantjes en koffiebars en enkele kleinere winkels.

Ik was nog maar net van de bus gestapt toen ik voorbij een Sony-center wandelde ! Aangezien ik een Sony fototoestel heb dacht ik dat het de moeite waard kon zijn om daar eens te gaan vragen of ze toevallig een batterij oplader verkochten. Slechts één werknemer van de winkel sprak (een beetje) Engels, maar hij was erg vriendelijk. Hij vertelde me dat ze geen originele opladers hadden, al kon hij die wel voor me bestellen, maar dat hij misschien wel een andere (goedkopere) oplossing kon vinden. Vervolgens begonnen alle drie de werknemers in een schuif te rommelen en verschillende opladers / delen van opladers met elkaar en met mijn batterij te vergelijken. Toen ze een oplader gevonden had die de juiste grote leek te hebben staken ze hem even in het stopcontact om te testen. Helaas ! één van de lichtjes bleef groen, de bedoeling was dat ze beide rood werden. Maar, de inventieve verkoper had voor alles een oplossing. De batterij was iets te klein voor de oplader, maar als je een papiertje tussen de batterij en de oplader schoof werkte hij perfect :-).
Beter dan geen oplader dacht ik (met de post zou het immers nog wel even kunnen duren voor de oplader me bereikt), dus ik kocht hem. Het papiertje kreeg ik er trouwens helemaal gratis bij ;-).

Na deze fantastische vondst wandelde ik verder de winkelstraat in tot aan het voetgangersgedeelte. Ondertussen kwam ik nog voorbij een grote obelisk die blijkbaar een monument is om de 'Unie van Lublin' te herdenken. Deze unie verenigde Polen en Litouwen, ikzelf vind dit niet zo'n bijster interessant feit, maar blijkbaar zien veel Polen dit als het begin van de Europese samenwerking (is misschien ook wel zo hoor).


(Deze foto nam ik vanzelfsprekend later op de dag, toen mijn batterij terug opgeladen was ;-))

Onderweg zocht ik ook naar een geschikte bank om een Poolse rekening te openen. Mijn loon kan blijkbaar niet op mijn Belgische rekening gestort worden, dus moet ik voor vier maanden een Poolse rekening hebben. De eerste bank die ik herkende was de KB (KBC bij ons ;-)) en die zat daarenboven in een erg mooi, groot gebouw, dus daar ben ik dan maar binnen gestapt. Dat leek me veiliger dan een Poolse bank die ik niet ken.
Gelukkig sprak de vrouw aan het loket (met stoel ! chiquer dan de fortisloketten in België) redelijk goed Engels.
Na een half uur paperassen en het ondertekenen van diverse papieren (waar ik geen woord van begreep, aangezien ze in het Pools waren, wie weet wat ze me aangesmeerd hebben ;-)) wandelde ik buiten met een kersverse rekening, een bankkaart en een kaartje voor internetbankieren. Yet another challenge brought to a good end !

Het voetgangersgedeelte kwam recht uit op de Krakówpoort, één van de toegangspoorten van het oude stadsgedeelte. Deze poort is best wel mooi, ik weet niet of de foto's er echt eer aan doen.

Via deze poort kom je in het oude stadscentrum terecht. Dit oude centrum is nog volledig authentiek (dus niet opnieuw gebouwd zoals in Warszawa en wordt huis per huis gerestaureerd. Je vindt er dus huizen die heel mooi gerestaureerd zijn, maar ook huizen waar geen ruiten inzitten of waarvan de verf afbladdert. In het algemeen is het er eigenlijk erg mooi. Al was het nu op sommige plaatsen een beetje modderig door de sneeuw.
Ik wandelde tot aan het marktplein waar er heel wat restaurantjes zijn. Wat je minder vindt in Polen is een gewoon café, waar je dus gewoon binnenstapt om enkel iets te drinken. Op de meeste zaken staat "restauracja / bar", maar dan durf ik toch niet zo makkelijk binnenstappen voor enkel een drankje.
Maar ! Ik heb een erg gezellig cafeetje gevonden. Met zetels, tapijten en (!) stopcontacten, de ideale gelegenheid om de nieuwe batterijlader te testen dus ;-). Ik dronk er een Irish Coffee voor 12 zl (3,5 euro) die me ontzettend gesmaakt heeft (warmte !!!) en las er nog eens het stuk over Lublin in mijn reisgids. Op straat is het immers echt te koud om in de gids te bladeren (met handschoenen aan gaat dat moeilijk) en ik voel me ook altijd zo'n idiote toerist met die gids voor m'n neus ;-).

Nadat ik opgewarmd was liep ik verder het oude stadscentrum in. De reisgids vertelde me dat je vanop Plac po Farze een erg mooi zicht op het kasteel hebt. Dat is ook zo, maar het was erg moeilijk om dat zicht op foto vast te leggen. Algemeen is het met dit sneeuwige landschap vrij moeilijk om goede foto's te nemen.

Vervolgens liep ik door een andere poort (de Grodzkapoort) naar het wandelpad dat de heuvel waarop de oude stad ligt verbindt met de heuvel waarop het kasteel staat. Deze poort was niet zo bijzonder, maar nog steeds best mooi. Onder de poort zat trouwens een accordeonist, dat vond ik echt bijzonder met deze temperatuur. Mijn vingers bevroren al met handschoenen aan. Hij speelde erg goed en de muziek gaf iets gezelligs aan het stadje.
Het wandelpad is echt heel mooi ! Een foto spreekt voor zich:

Het kasteel heeft een erg lange geschiedenis (er staat al een vesting sinds de 12e eeuw, daarvan is echter enkel nog een defensietoren over, daarvan kan je net de bovenkant zien rechts boven het kasteel). Het kasteel dat er nu staat is gebouwd in de 19e eeuw, maar er is ook nog een kapel die een stuk ouder is.
Het is heel lang een gevangenis geweest, ook tijdens de tweede wereldoorlog (van de Duitsers) en erna (van de Russen).
In het kasteel kan je een kaartje kopen voor 8,5 zl  (2,25 euro) om het museum te bezoeken en een afzonderlijk kaartje om de kapel te bezoeken (ook 8,5 zl). Vandaag heb ik enkel het museum bezocht omdat het al 15u was en het museum maar geopend is tot 16u. Op zaterdag is het bezoek gratis, dus misschien ga ik morgen wel de kapel bezoeken, die is volgens de reisgids heel mooi.
Het museum vond ik eigenlijk niet echt de moeite waard, al was ik blij om even uit de koude te zijn. Beneden was er een tijdelijke tentoonstelling van oude (vooral Poolse) munten en medailles. Dit was eigenlijk nog het interessantste gedeelte. Boven waren er vooral schilderijen te zien en verder nog wat oude wapens (best interessant) en meubels/huisgerei. De schilderijen vond ik over het algemeen niet zo boeiend, alleen het pronkstuk van de collectie was best indrukwekkend. Het is een heel groot schilderij van een bekende Poolse schilder, Jan Matejko, dat de 'Pools-Litouwse Unie' heet en een of andere scene uit dit akkoord voorstelt. Het is vooral indrukwekkend omdat het zo groot is, bijna een cinema-scherm :-P.
Ik had beneden wel een leuke ontmoeting met één van de zaalwachters. Hij zei me in het Pools dat de rest van het museum boven was en toen ik antwoordde dat ik geen Pools sprak begon hij in gebroken Engels (best indrukwekkend op zich, het was een oudere man) tegen me te kletsen. Hij bleek ooit in België geweest te zijn, meer bepaald in Roeselare, om aardbeien te plukken :D Wat een cliché ;-).
Maar de man was ontzettend vriendelijk, hij toonde me enkele munten uit Nederland en zei dat ik zeker de kapel moest komen bezichtigen enzo.

Eenmaal buiten het museum had ik best wel wat honger en ook meteen weer koud. Op zoek naar een restaurantje dus. Ik koos uiteindelijk voor een restaurantje waar een Engelse menu-kaart buiten hing en dat afficheerde dat "tarty" hun specialiteit was. Geen idee wat die "tarty" waren, maar nieuwe Poolse dingen wil ik altijd wel proberen ;-).
Het bleek een soort van kelderruimte te zijn, gezellig (en net zoals de meeste zaken momenteel: quasi leeg). Ik bestelde zo'n 'tart' met kip, champignons en paprika en een biertje (welk vroeg de serveerster, best een probleem als er geen dranken op de menu-kaart staan :-P).
Bier in Polen wordt blijkbaar standaard in halve liters geserveerd en ook de "tart" kwam in een enorme portie. Het bleek een soort van kruising tussen een pizza en een quiche (maar dan zonder eieren) te zijn, echt een soort van hartige taart. Het ding was dan ook zo groot als een gemiddelde taart. Ik denk dat je er met drie van had kunnen eten :-P. Maar goed, zo kon ik extra lang binnen zitten en opwarmen. Het is trouwens niet echt warm in de meeste cafés en restaurants, best vervelend. Het zou wel leuk zijn om in een lekker warme ruimte te kunnen binnenkomen.
Na het eten dronk ik - alweer - (vooral wegens gebrek aan kaart en inspiratie) een irish coffee om me tegen de koude te wapenen. Ik zou waarschijnlijk even goed een koffie met slagroom kunnen vragen, want echt veel whiskey smaakte ik er beide keren niet in :-P.
Alles samen kwam de rekening op 37 zloty, iets meer dan 9 euro. Eten in Polen is dus echt wel goedkoop.

Toen ik buiten kwam uit het restaurantje was het donker, tijd om terug naar huis te gaan dus. Eerst heb ik nog een aantal foto's gemaakt van de verschillende bezienswaardigheden in het donker en daarna ben ik naar de bushalte gewandeld. Er zijn hier trouwens echt heel regelmatig bussen (toch voor mijn verbinding), ik heb nog nooit langer dan 5 minuten op een bus moeten wachten.

En nu zit ik terug op mijn appartementje deze blog te typen :-).

Om af te sluiten nog een Poolse eigenaardigheid: verkeerslichten worden hier ook oranje vooraleer het groen wordt...