Vakantieplannen en weekendavonturen

Een nieuwe update van jullie favoriete Poolse inwoner ! :-)


Ik ben ondertussen al bijna 6 weken in Polen: time flies when you're having fun. Niet dat het hier altijd zo fantastisch is, soms mis ik Leuven en Gent behoorlijk. Bijvoorbeeld wanneer ik op de foto's van vrienden zie dat het erg mooi weer is en dat iedereen leuke dingen doet: terrasjes, galabals, cantussen, ... Dan baal ik behoorlijk dat ik daar niet bij kan zijn. Niet dat ik hier geen leuke dingen doe of leuke en interessante mensen ontmoet, zeker niet. Maar soms wil je bepaalde dingen delen met mensen die je al langer kent dan enkele dagen/weken. Je wilt dat leuke cafeetje dat je net ontdekte tonen of je wilt dat leuke marktje verkennen met die vriendin die zo van marktjes houdt. Lekkere dingen wil je laten proeven en bij sommige dingen denk je "oh ! dat zou die persoon zo leuk vinden."
Ik denk dat er mensen zijn die het hier makkelijker mee hebben, die niet zo'n nood hebben aan een thuishaven, maar ik wist al voor ik vertrok dat ik een vogeltje ben die graag uitvliegt, maar ook van tijd tot tijd graag eens naar haar nest terugkeert om te vertellen over alle avonturen (oh wat zijn we poëtisch ;-)).
Maar begrijp me niet verkeerd ! Ik zit hier zeker niet depressief te wezen en het grote avontuur valt me tot nu toe erg mee. Ik ben gewoon blij dat ik na deze vier maanden terug naar huis kan gaan en ik weet dat ik mijn familie en vrienden nooit voorgoed zou kunnen achterlaten om naar het buitenland te verhuizen !

Ik heb trouwens nog erg leuk nieuws ! Begin mei krijg ik bezoek van vier lieve lieve mensjes die het zien zitten om 1400 km te reizen om mij te bezoeken !
Jody en Jonas komen van 5 mei tot 8 mei, bijna onmiddellijk gevolgd door Jolinde en Stijn die van 11 tot 15 mei komen. Ik kijk hier heel erg naar uit. Hopelijk is het tegen dan ook schitterend weer hier, maar het worden in elk geval superleuke weken :-).

Nog fijne vooruitzichten: over precies drie weken, op 20 april (ja, op een woensdag, gekke Polen ;-)) start de paasvakantie hier. Twee weken vrijaf voor jullie ijverige leerkrachtje.
Langs de ene kant kijk ik hier heel erg naar uit, en langs de andere kant ben ik een beetje bang dat ik me zal vervelen.
Maar wat helpt er beter tegen vervelen dan plannen ! Tijdens de eerste week plan ik alvast een weekje Kraków. Zowat iedereen die ik hier al ontmoet hebt bezweert me dat je Kraków moet gezien hebben tijdens een verblijf in Polen, dus ik ga eens onderzoeken of de stad nu echt zo prachtig is als iedereen beweert. Ik ga alleen, maar de jeugdherberg waar ik waarschijnlijk ga logeren lijkt me erg levendig, dus ik hoop daar snel wat mensen te ontmoeten om eventueel saaie avonden mee door te brengen. En overdag is er natuurlijk voldoende sight-seeing te doen !
Ik plan naar Kraków te vertrekken op 20 april, redelijk vroeg 's ochtends want het is een trein/bus ritje van 5,5 uur (ik weet nog niet of ik de bus of de trein ga nemen) en te blijven tot 23, 24 of 25 april :-D Ik twijfel over mijn terugkeerdatum omdat 24 april Pasen is en 25 april paasmaandag. Ik weet niet of er dan wel vlotjes bussen/treinen rijden. Maar langs de andere kant, Pasen helemaal alleen hier op mijn kamertje vieren vind ik ook maar sneu (haha: sneu).
Voor de tweede week van de vakantie heb ik een uitnodiging ontvangen van één van mijn derdejaarsstudentes om enkele dagen bij haar thuis door te brengen. In het begin stond ik hier wat weigerachtig tegenover, maar eigenlijk lijkt het me wel leuk om eens wat tijd door te brengen bij een 'echte' Poolse familie. Vreemd genoeg heeft ze echter haar facebook-account verwijderd zie ik net, dus ik weet niet of de uitnodiging nog geldt. Ik zal het haar eens moeten vragen tijdens de les :-).

Maar, genoeg over toekomstplannen, tijd voor wat meer informatie over mijn avonturen van deze week :-)
Mijn werkweken hier zijn vrij gelijklopend, ik ga naar de universiteit, ik geef les, ik ga terug naar huis en ik bereid mijn lessen voor voor de volgende dag. Aangezien ik zowel op dinsdag als op woensdag volledige dagen les geef (van 11u tot 8 / 7 uur) is er tijdens de week niet zoveel tijd voor iets anders.
Tijdens de weekends heb ik tot nu toe nog geen problemen gehad om me te amuseren !

Op vrijdagavond ga ik naar een soort van geïmproviseerde Spaanse taalles. Soms gaat die door in een bar, soms in een klaslokaal, maar over het algemeen leren we een beetje Spaans met gezellige mensen zonder teveel druk. Vorige vrijdag had één van de spaanstalige mensen, Hector (een Peruviaan) me uitgenodigd om na de les te komen eten bij wat vrienden van hem. Zij hebben een groot appartement in de oude stad en koken vaak samen. Deze avond was het de beurt aan de Poolse meisjes om voor iedereen te koken, en ik mocht meegenieten !
Het was een erg gezellige avond. Spanjaarden (en Zuid-amerikanen) huldigen echt wel het principe "mi casa es su casa". Hoewel ik verschillende keren vroeg of ik echt niks mee hoefde te brengen werd dit pertinent geweigerd: vrouwen brengen niets mee als ze uitgenodigd worden. De maaltijd was heerlijk: enkele erg lekkere salades (geen idee of ze erg Pools waren, maar lekker in elk geval ;-)), kip en pierogi (typisch Poolse gevulde deegwaren). Verder was er bier, wijn, wodka en aangenaam gezelschap in overvloed. Na enkele uren en de nodige drank werd er zelfs spontaan salsa gedanst ;-).
Het feit dat ik pas om 5u thuis was zegt genoeg !
Ik werd trouwens een beetje uitgelachen door de taxichauffeur toen ik bij het uitstappen mijn beste Pools bovenhaalde en "Dobre wieczór" (goedeavond) zei. Blijkbaar is dat niet echt toepasselijk meer om 5u 's ochtends ;-).
Op zaterdag werd ik door de mensen van vrijdagavond uitgenodigd om mee te gaan naar een salsa-feestje en vervolgens naar een club. Rond 8u kreeg ik echter een berichtje van Chris of ik zin had om wat te gaan drinken met hem, zijn vriendin en wat vrienden. Ik was van plan om eerst even wat te drinken en vervolgens naar de andere feestjes af te zakken, maar het was gezellig dus ik ben blijven plakken. Toen mijn gezelschap tegen half 2 naar huis vertrok was ik te moe om nog echt te gaan feesten, dus ben ik ook maar naar huis gegaan. Ik heb die avond trouwens een koppel ontmoet dat regelmatig naar België gaat ! Het meisje heeft een broer wonen in Diest. Zij vertrekt donderdag weer voor een paar dagen richting België, en ze heeft beloofd om een Belgisch biertje voor me mee te brengen ;-).

Over mijn plannen voor zondag heb ik lang getwijfeld. Ik had geen zin om een hele dag thuis te zitten, dus ik wou graag een uitstapje maken. Laura is echter naar huis deze week, dus ik zou alleen moeten gaan en daarbij was het behoorlijk koud (zaterdag sneeuwde het nog), al scheen de zon wel.
Zondagochtend besloot ik dus toch maar om een minibusje te nemen naar Zamosc en daar de stad een beetje te verkennen. Zamosc is de enige volledige renaissance stad in Polen en het stadscentrum staat op de UNESCO werelderfgoed lijst, wel de moeite dus.
Eenmaal aangekomen in Lublin-centrum zag ik echter dat er een rommelmarktje was in de oude stad, en ik besloot om toch maar in Lublin te blijven die dag. De uitstap naar Zamosc stel ik uit naar een iets warmere dag ;-). Ik bracht mijn zondag dus door met kuieren op een rommelmarktje, delen van de stad verkennen waar ik nog niet geweest was en mezelf verwennen met een heerlijke lunch en een royale ijscoupe.
Enkele foto's:

Er is hier niet echt een "markt" met verse etenswaren zoals in de meeste steden in België, maar je hebt wel dit soort van permanente, overdekte markten met diverse standjes. Het is een aparte sfeer, een beetje armoedig maar waarschijnlijk kan je er wel heel goedkoop erg lekkere dingen vinden.

Het kasteel, maar dit keer zonder sneeuw met blauwe lucht ;-) (en vanuit een ander perspectief)

Nog een sfeerbeeld van het marktje. Wat denken jullie, breng ik dit ding meer als souvenir?

Bloemenstandjes, een erg vrolijk zicht !

Wat een lange tekst alweer ! Proficiat aan al degenen die ook echt de moeite doen om dit allemaal te lezen, maar bedenkt je: ik doe er zeker even lang over om het te schrijven ;-).

Om af te sluiten nog een Pools fun-fact: ik heb misschien al een keer vermeld dat hier een taxi-maatschappij is die "fart-taxi" heet (ik moet echt nog eens een foto nemen van zo'n taxi !). Zaterdag vertelde Kasia mij waarom dat niet zo raar is, "fart" blijkt immers een Pools woord te zijn dat "geluk" betekent.
Het kind in mij heeft hier zaterdagavond verschillende keren hard om moeten lachen :-P

Do widzenia !

Van uitgaan krijg je kanker

Grappige versprekingen van mijn studenten:

- Wat heb je dit weekend gedaan?
'Ik ben uitgegaan en de volgende dag heb ik niet veel gedaan want ik had een kanker."

- Opdracht: beschrijf het adjectief  'jong' zonder het woord zelf te noemen.
'Ik heb twee mannen.'
(Ze bedoelde: ik ben twee maanden oud :-P)

Babbelen aan de bushalte

Er is één ding dat hier in Polen blijkbaar niet anders is dan in België: aan de bushalte beginnen mensen spontaan tegen je te praten.

Ik heb hier meestal best veel geluk met mijn bussen, ik hoef zelden langer dan vijf minuten te wachten. Behalve wanneer ik 's avonds van KUL terugkom. Op een of andere manier heb ik dan meestal net een bus gemist en moet ik wat langer wachten.
Zo ook vanavond, ik zat dus geduldig op het bankje te wachten en keek ondertussen een beetje naar de talrijke studenten die ook op een bus stonden te wachten. Eén meisje viel me op omdat ze rode lakpumps aan had en nogal opvallend met haar voeten stond te stampen (het was bijna alsof ze tapdanste). Niet zo bijzonder boeiend, maar je moet ergens naar kijken tijdens het wachten op de bus ...
Blijkbaar was ik niet de enige die naar het meisje haar schoenen keek, want prompt werd ik aangesproken door de vrouw naast me. In het Pools natuurlijk.
Van mijn gestamelde "Przepraszam, nie movie po Polsku" leek zij zich niet veel aan te trekken en ze begon meteen een heel verhaal te vertellen, met de nodige glimlachen en ondertussen wijzend naar het meisje haar schoenen. Ik hoorde ook een aantal keer "buty" (schoenen) dus ik kon afleiden dat de vrouw over haar schoenen bezig was, maar wat ze precies vertelde was me een raadsel.

Het leek me wel eens leuk om een Pools gesprekje te proberen, dus in mijn beste Pools en met een woordenschat van om en bij de 20 woorden begon ik de vrouw uit te leggen dat ik uit België kwam en leerkracht Nederlands aan KUL was. Wonder boven wonder begreep de vrouw mij, maar dit zorgde wel voor een nieuwe, onverstaanbare, woordenstroom.
Het enige dat ik daarvan begrepen heb is "daleko" (veraf) waarop ik heel enthousiast "Tak ! tak !" antwoordde, blij dat ik voor één keer begreep wat ze zei :-P.
Toen de vrouw vervolgens weer over schoenen begon - er was namelijk een ander meisje met opvallende schoenen voor ons komen staan - begon het onderwerp en de onverstaanbaarheid van de conversatie me een beetje te vervelen. Ik ging dan maar over tot wat ik ook in België doe als mensen aan bushaltes blijven kletsen over nutteloze zaken: breed glimlachen en af en toe "tak" zeggen :-D

Conclusie van mijn eerste Poolse gesprek: mijn Pools is nog niet zo goed ;-).

Hyperkatholieke vrijwilligers en socializing

Het is alweer een week geleden dat ik geblogd heb, maar mijn blogs worden altijd zo lang en het kost me best veel tijd om er één te typen. Daarenboven gebeurt er tijdens de week ook nog zo heel veel boeiend :-D.

Vorige week was een vrij saaie werkweek. Woensdag ben ik met professor Jongen gaan lunchen, weer een nieuwe collega leren kennen ;-). Dat was best gezellig. De rest van de week was gewoon een normale werkweek ;-)

Vrijdagavond had ik voor een keer best veel te doen. Om 5u was er een meeting van een vrijwilligersvereniging hier in Lublin die zich specifiek op "vreemdelingen" richt. Ik dacht dus dat het wel interessant kon zijn om me daarbij aan te sluiten, mensen met gelijkaardige problemen als ik, die geen Pools spreken en een groot hart hebben (ahja, want het zijn vrijwilligers ;-)).
Ik bleek me toch een beetje in de aard van de vereniging vergist te hebben :-D. Het eerste probleem stelde zich meteen, de meeting was niet -zoals ik had verwacht - in het Engels, maar in het Pools. Ik kreeg wel een "tolk" toegewezen, maar een meeting volgen terwijl iemand in gebrekkig Engels een uitleg in je oor fluistert is niet ideaal. Hoewel ik niet alles kon verstaan wat er gezegd werd, werd me al snel duidelijk dat ik hier echt niet op mijn plaats zat. De vereniging bleek namelijk behoorlijk katholiek te zijn en men ging ervan uit dat iedereen in de meeting die overtuiging deelde. Zo ging men meteen over tot het plannen van de eerste activiteit: er moest een banner geschilderd worden voor de parade volgende week vrijdag op de "international day of life". Eerst begreep ik niet zo goed wat hiermee bedoeld werd, maar al gauw werd duidelijk dat het om een "pro-life" betoging ging. Tegen abortus dus.
En ik ben helemaal niet tegen abortus, maar dat wil je dus op zo'n moment niet gaan zeggen in een zaaltje met allemaal religieuze mensen (niet dat ze me zouden opgegeten hebben hoor, ze waren allemaal heel vriendelijk ). Verdere activiteiten die op het programma stonden waren onder andere een internationale mis en een internationale kruisweg van Jezus. Hoera !
Er stilletjes van onder muizen was het plan dus :-P Gelukkig werd me niet kwalijk genomen dat ik na een uurtje plots dringend ergens naartoe moest. Er werd me nog snel een vrijwliigerscontract in de handen geduwd, waarop ik stamelde dat ik er nog even over moest nadenken :-P Ik kon er ook niet onder uit om mijn e-mail adres achter te laten, en kreeg reeds een mail om me uit te nodigen voor de vergadering volgende week. Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen, de mail negeren of uitleggen waarom ik niet meer zal komen :-P.

Na de vrijwilligersvergadering ging ik naar een ander soort meeting. Via facebook had ik van een Spaanse erasmusstudent gehoord dat er een soort van "taalmeeting" doorging. Zoals hij het me uitlegde kwam het erop neer dat verschillende erasmusstudenten samenkwamen, een pub opzochten en bij een biertje elkaars taal leerden kennen. Dat leek me dus best interessant !
Nu, het bleek (alweer ,-)) iets anders te zijn dan ik had verwacht. Blijkbaar bestond de groep uit een vijftal Spanjaarden, en een achttal Polen die graag Spaans wouden leren. Het bleek eigenlijk een soort van losse Spaanse les te zijn.
Maar goed, geen probleem voor mij, een mondje Spaans kan altijd van pas komen. Ik spreek wel echt geen woord Spaans, en dat viel al snel op aangezien de meeste van de Polen al wat beginnersspaans kenden :-P.
Maar al gauw mondde de "les" toch uit in een gezellige babbel op café. Ik leerde heel wat interessante mensen kennen en was toch weer wat aan het socializen ;-). Weer wat telefoonummers bij !

Ondertussen had Chris (de Brit) me gebeld dat hij met wat vrienden St. Patricksday aan het vieren was in één van de Irish Pubs die Lublin rijk is. Wat later op de avond ging ik dus naar hen toe. De pub was heel gezellig, er was Ierse muziek en mensen waren aan het dansen enzo. En ook het gezelschap was erg aangenaam. Toen ik vertelde dat ik eigenlijk nog niet echt wodka gedronken had in Polen moest daar snel verandering in gebracht worden.
Het eerste shotje dat ik probeerde was een soort Poolse wodka met honing, heel lekker ! Daarna volgde ook nog een soort van kersenwodka. Een derde shotje zal er niet meer in omdat de bar sloot (de pubs sluiten vrij vroeg hier in Lublin). We zijn dan maar nog even naar de andere Irish Pub getrokken die wel nog open was. Na nog een biertje joeg de honger ons op voedseljacht. En na mijn eerste Poolse kebab (die in België is toch beter) nam ik de taxi naar huis.

Zaterdag was hoofdzakelijk een katerige saaie dag, het was ook erg slecht weer buiten. Het heeft de hele dag gesneeuwd, al smolt de sneeuw meteen.
Zondag zou ik Belgisch koken voor Laura, en in een opwelling had ik de dag ervoor ook nog was mensen uitgenodigd die ik net had leren kennen: Dominika (een Pools meisje die samen met Kasia, de vriendin van Chris studeert) en Vladimir en Stan (twee Bulgaarse erasmusstudenten die ook Engels studeren met Dominika en Kasia).
Het was een erg geslaagde avond ! Mijn eten viel redelijk goed in de smaak (vol-au-vent, best goed gelukt al was ik zo stom om m'n bouillon weg te gieten :-P) en er was -alweer- wodka. Dat laatste maakte het opstaan om te gaan werken vanochtend iets moeilijker, maar dat nemen we er maar bij ;-).

Een paar sfeerfotootjes van vrijdag en zondag:

Vanavond is er weer een soort van taalavond met erasmusstudenten (nu wel met allerlei talen ;-)), maar ik denk dat ik maar een keer thuisblijf. Morgen heb ik een drukke werkdag en ik moet ook nog wat lessen voorbereiden.

Administratief gezien is het hier nog steeds een beetje een soep. Sinds vorige week heb ik eindelijk een contract hier, maar voor de betaling van mijn loon moest ik een soort van formulier invullen. Laura kende dit formulier niet en de dames in het HR departement zijn niet zo bijster vriendelijk of geduldig, en daarenboven spreken ze geen Engels.
Op het formulier moet je elke maand precies noteren hoeveel uren je gewerkt hebt, hoeveel je per uur verdient en hoeveel je in totaal betaald moet worden. Ik snapte echter niet zo goed wat waar moest staan en wanneer ik die papieren moest afgeven (en wat ik moest doen met de uren van februari).
Vandaag trok ik dus mijn stoute schoenen aan en trok alleen naar het lokaal, vast van plan om een uitleg te krijgen, al was het met handen en voeten.
Ik kwam daar dus binnen en vroeg of er iemand was die een beetje Engels sprak. Ik verwachtte eigenlijk dat ze gewoon geen moeite wouden doen als Laura erbij was en dat iemand wel een beetje Engels zou spreken. Niet dus...
Eerst probeerden ze het me met handen, voeten en google translator uit te leggen, maar ze snapten niet goed wat mijn probleem was. Uiteindelijk begonnen de dametjes zich behoorlijk op te winden, één dame werd zelfs echt kwaad, al weet ik niet of ze kwaad op mij was, of op haar collega's of op de situatie.
Ik werd op een stoel gezet, en de dametjes begonnen rond te bellen :-P Uiteindelijk wist ik af te leiden dat ze Magda hadden gebeld, onze secretaresse die erg goed Engels spreekt. Zij kon echter niet meteen komen, dus ik heb daar toch een kwartier naar mijn vingers zitten staren :-P.
Maar, eenmaal Magda er was heeft ze me heel duidelijk uitgelegd wat ik moet doen, dus dat komt uiteindelijk allemaal in orde. Sowieso moet dat papier pas de eerste van de maand binnen, dus ik heb nog even tijd ;-).
Maar wat een kafka ... Op een universiteit zou je toch kunnen verwachten dat er iemand op de personeelsdienst Engels spreekt ...

Genoeg getypt voor vandaag alweer. Ik moet nog wat lessen voorbereiden en mails van studenten beantwoorden. Per dag krijg ik gemiddeld twee of drie mails van studenten die allerlei dingen vragen, meestal of een deadline kan uitgesteld worden, of ze een toets kunnen inhalen of of ze van groep kunnen veranderen. Ik word er een beetje gek van :-P

De eerste lentedagen

Het is alweer maandag: de start van mijn vierde werkweek hier in Lublin, deze week ben ik ook precies een maand hier (nuja, iets minder aangezien februari wat korter is dan normaal). Hoewel ik zeker de eerste twee weken best wel wat last had van heimwee, is de tijd eigenlijk al wel erg snel gegaan.

Maar ! Ik heb best wel weer veel te vertellen over mijn weekend.

Zaterdagavond ben ik iets gaan drinken met een Brit die hier al anderhalf jaar woont en Engelse les geeft aan één van de andere universiteiten in Lublin en een Poolse collega van hem. Ik had de Engelse jongen leren kennen via een forum voor buitenlanders in Polen en het leek me wel leuk om een keertje buiten te komen op een weekend-avond.
Het was uiteindelijk een heel gezellige avond ! Ik heb een nieuw drankje leren drinken (shandy, bier met limonade, heel erg zoet maar giet goed binnen) en ik heb ook wat nieuwe Poolse woorden en zinnetjes geleerd, over het algemeen niet zo "netjes" ;-). Zo betekent de Poolse zin "´Zrób mi loda." letterlijk "maak mij een ijsje", maar zeg je dat beter niet als je in een ijssalon binnenstapt (voor de nieuwsgierigen: just paint a mind picture ;-)).
Ik leerde ook dat Tsjechen en Polen elkaar best goed kunnen verstaan, maar dat enkele woorden een totaal verschillende betekenis hebben in de twee talen. Zo betekent het werkwoord "szukac" in het Pools "zoeken", maar in het Tsjechisch (misschien niet exact hetzelfde geschreven) betekent het "seks hebben". Dit kan best voor interessante situaties zorgen, lijkt me :-P. Ik vond dit taalkundig gezien ook heel interessant trouwens, want volgens mij moeten de twee woorden dezelfde oorsprong hebben, maar hoe komt men aan twee zo verschillende betekenissen?
De jongens vertelden me ook dat het hier erg mooi weer wordt vanaf mei en dat ik tegen de zomer niet meer zal willen vertrekken ;-).
De Poolse jongen in het gezelschap heet trouwens "Waldek", zoals onze alombekende soap-Pool in "thuis", mijn eerste Waldek in Polen ;-). De naam is trouwens eigenlijk een afkorting van "Waldemar", heb ik ooit al iets geschreven over de vreemde naamverkortingen in Polen?
In elk geval, Poolse jongens en meisjes krijgen over het algemeen nog erg lange en traditionele namen. Zo eindigen alle meisjesnamen op "a" (ik ben nog geen uitzonderingen tegengekomen) terwijl jongensnamen op een medeklinker eindigen. Die lange en nogal plechtige namen worden dan afgekort, maar niet altijd op een erg doorzichtige of logische manier. Zo wordt Malgoziata (uitgesproken: mawgoziata) afgekort tot "Gosia", Katarzyna tot "Kasia", Agneszka tot "Aga", Aleksandra tot "Ola", Przemislaw tot "Przamak" en ga zo maar door. De afkorting die ik nog steeds het allervreemdst vind is "Asia", afkomstig van de naam Joanna. Ik zie echt niet hoe ze daarbij komen ;-).
Als ik me niet vergis kunnen die verkorte namen dan ook nog een keer verkleind worden om liefkozend te gebruiken, maar daar kan ik niet echt voorbeelden van geven.

Ok,  genoeg verteld over de Poolse naamgeving en terug naar mijn weekend. Zowel zaterdag als zondag was er erg mooi weer voorspeld, dus hadden Laura en ik een uitstapje gepland. Vanuit Lublin kan je kleine busjes nemen naar allerlei omringende stadjes en dorpjes. Voor onze eerste uitstap kozen we voor Kazimierz Dolny (spreek uit: Kaziemjesj Dolni). Kazimierz is een klein stadje op een 50-tal kilometer van Lublin. Het ligt aan de Wisla en het werd in de middeleeuwen een belangrijke stad voor de graanhandel. Het is een typische toeristische trekpleister omdat het een heel pittoresk stadje is: er is een kasteelruine, een grote heuvel van waarop je een prachtig uitzicht hebt op het stadcentrum, een mooie kerk, twee mooie marktpleinen met oude huizen en dan natuurlijk nog het water.
Toegegeven, Laura en ik wisten dit eigenlijk allemaal niet toen we besloten naar Kazimierz te gaan, we wisten gewoon dat het een toeristische trekpleister was ;-).
Rond 11u vertrokken we aan ons gebouw en trokken we naar het busstation. Daar vertelden ze ons dat er pas om 18u een grote bus vertrok, maar dat er elk uur een minibus vertrok van op de parking iets verderop. De parking was makkelijk te vinden en we zagen een heleboel minibusjes die naar verschillende plaatsen rond Lublin reden, best interessant voor een daguitstap. Je hoeft je ticket niet op voorhand te reserveren (waardoor je wel niet verzekerd bent van een zitplaats op het busje) en je betaalt gewoon aan de chauffeur zelf. Sommige van de busjes zagen er behoorlijk krakkemikkig uit, maar ons busje was eigenlijk best luxe :-).

De rit van Lublin naar Kazimierz duurde ongeveer een uur: rond half 2 kwamen we aan. Het eerste wat we zagen was de indrukwekkende Wisla. Ik had de Wisla al gezien in Warszawa, maar daar stroomt die tussen de autowegen door. Hier is de rivier erg breed en je kan langs de oevers wandelen.

Deze foto's zijn uiteraard later op de dag genomen, zo vroeg gaat de zon hier niet onder :-).
We wandelden van de bushalte naar het marktplein en werden onmiddellijk ondergedompeld in een gezellige, toeristische lentesfeer. Overal liepen mensen met ijsjes en wafels, de zon scheen uitbundig en op verschillende plaatsen verkochten artiesten hun werk. Laura riep dan ook heel toepasselijk uit "Oh ! Ik wil een ijsje en een wafel en alles !".
Maar eerst gingen we toch iets anders zoeken om te eten ;-). Je moet weten dat één van mijn eerste observaties in Lublin was dat het erg moeilijk is om een café te vinden dat niet tegelijkertijd (of alleen maar) een restaurant is. In Kazimierz leek het op het eerste zicht het omgekeerde te zijn. Alle horecazaken rond het marktplein waren cafétjes, waar je hoogstens een wafel of een pannenkoek kon eten. Het heeft ons dus behoorlijk wat gedwaal door het stadje gekost om een restaurantje te vinden waar ook nog plaats was. Maar uiteindelijk is het wel gelukt. We gingen eten in het restaurant van een klein hotelletje, binnen was het niet echt speciaal of gezellig, maar het eten was wel lekker en het personeel was vriendelijk. Ik heb ook voor het eerst zelf mijn eten besteld in het Pools en ik heb zelfs de rekening gevraagd. Bestellen in het Pools is op zich niet moeilijk. Je zegt gewoon "Dla mnie ... prosze" (Voor mij ... alsjeblieft) en als je nog iets wilt bijbestellen zeg je gewoon heel kort "Prosze ...". De rekening vraag je dan weer simpelweg met "Prosze rachunek". Als Nederlandstalige heb ik op restaurant echter de hele tijd het gevoel dat ik onbeleefd ben en de obers korte bevelen geef. In België lijkt het wel alsof zinnen beleefder worden naarmate ze langer worden, zo klinkt "de rekening alstublieft" in mijn ogen erg kortaf en is het beleefder om "Zou ik de rekening kunnen krijgen alstublieft." te zeggen. In Polen is er echter geen andere optie, en niemand bekijkt je vreemd als je de korte zinnetjes gebruikt, maar het voelt nog steeds een beetje vreemd voor mij :-).

Na het eten gingen we eerst even kijken naar een klein marktje op het kleine marktplein. Het was een soort kruising tussen een rommelmarkt en een gewone markt en het was er best gezellig lopen. We werden wel weggejaagd door één van de marktkraamsters toen we in een hoop kleren aan het kijken waren. Volgens Laura zei ze iets in de trant van "Jullie gaan toch niets kopen en jullie maken rommel.". Nouja, dan wil je zeker niets meer kopen :-P. Daarna wouden we de befaamde heuvel opklimmen. Bovenop de heuvel staan drie kruisen die daar blijkbaar al staan sinds de middeleeuwen en een gedenkteken zijn voor pestslachtoffers. Mensen klimmen de heuvel vooral op voor het prachtige uitzicht. We liepen een heel stuk langs de rand van de heuvel, maar volgens mij naar de verkeerde kant want we vonden geen enkel pad dat de heuvel op liep. Tijdens het wandelen zagen we wel heel wat mooie huizen, wat ook de moeite waard is. Eigenlijk zijn huizen op zich al een bezienswaardigheid in Polen als je het meeste van je tijd in een stad doorbrengt: daar zie je immers vrijwel alleen appartementen.
Toen we terug op het marktplein aankwamen stond de zon al een stuk lager, dus we wouden nog van het namiddagzonnetje profiteren om ons eerste ijsje van de lente te eten. En het heeft gesmaakt !

Laura had een ijsje met de smaak "Krówka", ik had hier nog nooit van gehoord en het plaatje bij het ijs maakte me ook niet veel wijzer: ik vroeg dus wat Krówka eigenlijk was. Het bleek een soort typisch Poolse snoep te zijn, een soort van zachte toffee/fudge. Toen we wat later op weg naar het water langs een kraampje kwamen waar ze de befaamde Krówka verkochten heb ik er dan ook wat gekocht.

Ik kocht eentje van elke smaak, maar heb ze nog niet allemaal geproefd. Tot nu toe vond ik de gewone en die met noten het lekkerst, maar in het algemeen kan ik al zeggen dat het een snoepje met een hoge verslavings- en plak-aan-de-tandenfactor is :-P.

Zoals je op de foto's al kon zien, hebben we de zon zien ondergaan aan de Wisla, erg mooi. De heuvel hebben we jammer genoeg niet meer kunnen beklimmen, maar dat is misschien voor een volgend bezoek. Om 18u namen we het laatste busje richting Lublin, maar we waren duidelijk niet de enigen met dat idee. Toen we aan het busstationnetje aankwamen stonden er zeker een 25-tal mensen te wachten en ik denk dat er in het de busjes ongeveer 20 zitplaatsen zijn. Best spannend :-P
Toen het busje aankwam was het dan ook een gedrum van jewelste. Polen zijn nu niet meteen de zachthandigste aanschuivers, dat merk je ook al in de universiteit als je de lift wilt nemen. Maar ik liet me niet kennen, drumde gezellig mee, vroeg in mijn beste Pools twee tickets aan de chauffeur en wist een zitplaats voor Laura en mij te versieren ;-). Maar er waren dus wel degelijk mensen die de hele rit naar Lublin hebben rechtgestaan, en erg veel plaats om recht te staan is er niet in zo'n busje.
Maar al bij al was het een erg leuk uitstapje :-).

Vandaag is het jammer genoeg een beetje gedaan met het mooie weer :-(. Vanochtend was het nog best zonnig en het is ook redelijk warm (rond de 10 graden), maar ondertussen is het overtrokken en tegen het einde van de week geven ze nog 1 graad. Achja, ik heb m'n eerste lenteboost toch al gehad en de koude zal wel niet lang meer duren !
En ik heb wilgenkatjes in een vaas op mijn vensterbank !

Dzień Kobiet en andere zaken ;-)

Mijn derde werkweek in Polen zit er weer op ! En het was best een leuke week :-)

Dinsdag  was het, zoals jullie ongetwijfeld gemerkt hebben, wereldvrouwendag. In België heb ik dit nooit echt een bijzondere feestdag gevonden, ik denk dat er zelfs verschillende vrouwendagen voorbij gegaan zijn zonder dat ik er iets van merkte. Misschien krijg je eens een attentie in een winkel of iets dergelijks, maar veel meer aandacht wordt er niet aan besteed.
Dat is anders in Polen !
's Ochtends op weg naar de bus merkte ik al dat het kleine bloemenstalletje veel meer klanten had dan normaal. En ik zag bijna alle mannen met bloemen over straat lopen, gaande van één tulp of roos tot volledige boeketten. Tegen het einde van de dag zag je dan weer de meeste vrouwen met een bloem rondlopen. Een beetje valentijn !
Ook op ons bureau stond een bos bloemen, die bleek afkomstig van professor Klein. Weliswaar in een koffiepot bij gebrek aan vaas, maar het vrolijkte de boel wel op !
Verder waren er de hele dag dingen te doen op de universiteit. Vlak naast het lokaal waar ik bijna de hele dag lesgaf werden fotoshoots gehouden: de meisjes die wouden werden van top tot teen opgetut (make-up, andere kleren, ...) en kregen een professionele fotoshoot.
Er waren ook lezingen en optredens verspreid over de uni, maar daar heb ik minder van meegekregen. Mijn studenten van het eerste jaar stelden voor om als pauze tijdens het college naar een Spaans optreden te gaan kijken. Na een zoektocht in het doolhof dat ook wel KUL heet naar het juiste lokaal, bleek dat het optreden (één gitarist) pas een uur later zou beginnen, na een lezing over de vrouwendag in Spanje en in Polen. Daarop konden we toch niet wachten, dus: terug naar het serieuze werk ;-).
Later die dag had één van mijn studenten ook snoepjes meegebracht om mij (en zijn vrouwelijke medestudenten) te trakteren, lief he !

Maarten (professor Klein) had 's ochtends al voorgesteld om 's avonds met de collega's te gaan eten, maar omdat alleen Laura en ik mee konden werd ook dit een viering van de vrouwendag: we kregen een etentje getrakteerd.
We gingen eten in "café Tamara", een iets chiquer restaurant in het centrum van Lublin dat zichzelf ook "winebar" noemt. De aankleding van het restaurant is duidelijk geïnspireerd op de Parijse "Moulin Rouge": voor de deur staat een weinig subtiele rode molen en eenmaal binnen krijg je helemaal het bordeelgevoel door de knalrode muren en foto's/tekeningen in pin-up stijl. Rond de servetten zat zelfs een kousenband gewikkeld, maat medium, zoals Laura opmerkte ;-).

Het eten bestellen was een heus avontuur, want in tegenstelling tot veel restaurants in het stadscentrum, beschikte dit restaurant niet over een Engelse menukaart en de beschrijvingen van de gerechten waren alles behalve kort en standaard.
Aangezien niemand van ons een eenvoudige pasta wou nemen (de enige begrijpelijke namen op de kaart ;-)), heeft Laura heel wat moeten vertalen.
Uiteindelijk heb ik het volgende gegeten:

- Rundscarpaccio
- Gegrilde kippenborst met olijfolie en balsamicoazijn, een soort van groentenkoekjes en een salade. (heel lekker !)

- Chocolademousse met noten en gedroogd fruit.

Vergezeld door een paar glaasjes lekkere rode wijn ;-). Niet typisch Pools dus, maar wel heel lekker. Zonder iemand die Pools spreekt zou ik er wel niet zo snel binnenstappen, mijn kennis van het Pools is net voldoende om ongeveer te weten wat voor soort vlees ik op m'n bord zal krijgen ;-).

Vrouwendag viel dit jaar samen met de laatste carnavalsdag: de laatste dag voor de vasten. Daar had ik eigenlijk niet bij stil gestaan, ik heb me immers nooit echt verdiept in de periode voor Pasen en heb zelf nog nooit meegedaan aan de vasten, tot het onderwerp toevallig ter sprake kwam in mijn les met de derdejaars de volgende dag: aswoensdag.
Ik vroeg mijn studenten of zij iets zouden opgeven tijdens de vasten, en het bleek dat toch wel de helft van de studenten de vasten, in meer of mindere mate, respecteerden. Zo vertelde één studente dat ze de hele vastenperiode niet uitgaat, geen feestjes tot Pasen, waarop enkele andere studenten bevestigend knikten. Een andere studente vertelde dat ze één jaar 40 dagen lang geen snoepjes gegeten had.
Hoewel ik het wel een interessant idee vind is het toch niks voor mij, dat heeft natuurlijk veel te maken met mijn absoluut niet religieuze achtergrond. Maar het verbaasde me wel dat zoveel jonge mensen de vastenperiode hier serieus nemen. Wat vinden jullie daarvan? Zouden jullie zelf iets opgeven of ken je iemand die meedoet aan de vasten?

De rest van mijn week was erg rustig: woensdag heb ik enkel in de voormiddag college gegeven omdat er in de namiddag een soort van informatie-moment voor de studenten was: Shell (van de benzine) kwam een praatje doen om evt. studenten te rekruteren. Blijkbaar hebben zij mensen nodig die Pools en Nederlands studeren. En donderdag heb ik sowieso enkel 's avonds college, dus zo was mijn week alweer snel om !

Nog een ego-boost: vandaag kwam één van mijn studentes van het eerste jaar een praatje maken tijdens de pauze. Ze vertelde me dat ze een aanvraag gedaan had om volgend jaar haar stage in Leuven te mogen doen. Ik zei haar dus dat ze me dan maar moest komen opzoeken. Waarop ze heel spontaan zei "Oh ! You're back in Leuven by then ? No ! You have to stay, we need you !".
Lief he ! ;-)

Project buskaartjes

 En dan nog totaal iets anders:
Ik neem hier elke dag minstens twee keer de bus, heen en terug naar de uni. Dit betekent dat ik elke dag twee buskaartjes gebruik, want zoiets als een strippenkaart hebben ze hier niet (je kan overigens ook niet overstappen met je ticketje, als je twee opeenvolgende bussen nodig hebt moet je twee ticketjes gebruiken).
Al na een week merkte ik dat dit, op vier maanden, voor een enorme hoop gebruikte buskaartjes zou zorgen. Dus ! Ik besloot al mijn buskaartjes te sparen. Want een mens moet toch een souvenirtje meenemen ;-). Tegen juni kan ik er misschien mijn kamer mee behangen :-P

Een voorlopige tussenstand:

About making friends in a foreign country

Ik krijg regelmatig de vraag van verschillende mensen of ik al vrienden gemaakt heb.
Het lijkt zo makkelijk "vrienden maken", eenmaal je wat mensen kent gaat het ook echt snel en leer je makkelijk nieuwe mensen kennen.
Maar ik ken hier helemaal niemand, waar begin je dan? Ik ben niet op erasmus, dus ik heb geen kamergenoten of medestudenten die ook helemaal alleen zijn en dus maar al te graag "vriendjes maken". Daarenboven spreken veel (ook jongere) mensen hier helemaal geen of niet goed Engels, en mijn Pools is bijlange niet goed genoeg voor een conversatie.

Maar goed, aangezien ik hier niet elke weekendavond alleen wil zitten besloot ik het heft in eigen handen te nemen en het Lublinse nachtleven eens op mijn eentje te gaan verkennen. Wie weet kwam ik wat interessante mensen tegen.
Nu hou ik helemaal niet van alleen ergens naartoe gaan. Als ik ergens afspreek met iemand zal ik gewoonlijk buiten wachten om toch maar niet alleen binnen te moeten gaan en bekeken te worden. Maar daar moest ik me nu dus maar even overzetten ...
Ik had al op verschillende plaatsen gelezen dat de plaatselijke Irish Pub hier een goede bar is en daarenboven leek de kans dat ik daar Engelssprekende mensen zou tegenkomen me het grootst. Op naar de Irish Pub dus !
Erg 'Irish' is deze pub niet trouwens, de mensen achter de bar zijn gewoon Polen, al kunnen ze wel Engels. Maar ze hebben er wel Guinness, maybe that's what makes an Irish pub Irish ;-).
Het café is binnenin best gezellig, aan de muren hangen allerlei Ierse / Engelse posters e.d. en er hangt een gezellige atmosfeer (en de diensters dragen Schotse rokjes, erg Iers ;-)). Maar, niet echt ideaal om te socializen. De bar staat immers vol met tafeltjes die redelijk "prive" zijn (een soort van boots) en bestaat uit drie afzonderlijke delen. Daarenboven is er slechts een kleine toog met drie barkrukken die duidelijk niet echt gebruikt wordt om te tooghangen.
Maar goed, ik zag niet echt een andere optie dan te gaan tooghangen. Als ik aan een tafeltje ging zitten leek de kans op sociaal contact me immers volledig nihil.
Ik ging dus aan de bar zitten, bestelde een drankje en dan ... ja, wat doe je dan? Ik had een boek meegebracht, maar mensen spreken je natuurlijk ook niet aan als je een boek aan het lezen bent. Na een tijdje begon ik dan maar mensen gade te slaan, best interessant, maar men begon mij precies wel een beetje raar te bekijken. Het is ook een raar zicht, een meisje die in haar eentje drinkt op café :-P Volgens mij is het makkelijker om als man te socializen...
Ik hoorde wel regelmatig Engels rondom me en toen drie Engelssprekende jongemannen die ik al eerder had gezien nog eens naar de toog kwamen trok ik mijn stoute schoenen aan en vroeg één van de drie waar ze vandaan kwamen.
Natuurlijk had ik net de ene Pool in het gezelschap aangesproken en die sprak eigenlijk helemaal niet zo goed Engels. Maar goed, hij was wel erg aardig en begon een praatje met me. Hij nodigde me zelfs uit om met hen mee te gaan naar een club.
Alles ging goed dus, tot zijn vrienden (die overigens meteen weggegaan waren) hem kwamen halen met de woorden "Come on, you're already married and your wife is waiting for you".
Ok, toen voelde ik me net een hoer ofzo :-P Ik wou helemaal niks van die jongen, gewoon een beetje sociaal contact :-(.

Aah well, genoeg geprobeerd voor één avond, ik begon me nu wel erg zielig te voelen. Een taxi naar huis dan maar, en een middernachtelijk bezoekje aan de TESCO voor een pot ijs, my only friend ;-).



Niet bang zijn, ik geef het nog niet op. Maandag is er een carnavalsfeestje van een internationale vrijwilligersvereniging hier die zich onder andere bezighoudt met de ontvangst van 'vreemdelingen' in Lublin. Ik hoop daar een wat meer op mensen leren kennen gericht publiek te vinden ;-). Maar alleen op café gaan doen ik toch niet meer, too depressing ... :-P


Vandaag ben ik naar een sierradenmarkt geweest in het congrescentrum van Lublin en die was echt de moeite ! (Voor een vrouw dan, er waren veel mannen aanwezig, maar de meesten liepen zich danig te vervelen ;-)).
Om binnen te gaan moest je 9 pln (2.25 euro) betalen, maar dan had je ook wat. Drie grote zalen vol met sierradenstandjes en allemaal erg betaalbaar. Er waren ook heel wat standjes met kralen en spullen om zelf juwelen te maken.
Ik heb me nog redelijk kunnen inhouden en heb slechts twee dingen gekocht ;-).

 Een ketting voor 10 zl (2,5 euro)

En oorbellen voor 30 zl (7,5 euro). Barnsteen is één van de typische producten uit Polen, dus ik moest toch iets in barnsteen hebben ;-). Ik heb nog heel wat mooie oorbellen en ringen gezien met barnsteen, achteraf gezien jammer dat ik niet nog iets gekocht heb.



Dat was het weer voor vandaag. Morgen begint alweer mijn derde werkweek in Lublin, dus dan wordt het weer wat drukker voor mij :-).

Bezoek aan Majdanek concentratiekamp

Een concentratiekamp bezoeken kan je moeilijk als 'leuk' bestempelen, maar ik vond dat ik de kans niet mocht laten liggen om met eigen ogen te aanschouwen hoe zo'n concentratiekamp er nu ongeveer uitzag. Ongeveer, want je kan de tot een museum ingerichtte overblijfselen van een concentratiekamp moeilijk vergelijken met hoe het echt moet geweest zijn.

Gisteren besloot ik dus om Majdanek concentratiekamp te bezoeken. Toen het gebouwd werd lag dit concentratiekamp aan de rand van de stad, maar door uitbreiding van de stad ligt het er inmiddels eigenlijk middenin. Een beetje hallucinant, er zijn gewoon huizen aan de overkant van de straat die uitkijken op het kamp, wie wil daar nu wonen? Je kan dus ook gewoon een stadsbus nemen om er te raken.

Het was weer een stralende, zonnige dag gisteren en ergens vond ik dat een beetje ongepast. Een grijze, druilerige dag zou beter gepast hebben bij de sfeer. Maar langs de andere kant, de zon en de blauwe lucht maakten het contrast met de grauwe, houten barakken en de eindeloze lege velden des te duidelijker.

Erg veel foto's heb ik niet gemaakt, maar toch enkele:

 

Monument aan het begin van het kamp.

 Voor mij een van de meest choquerende dingen. Dit 'raampje' kijkt uit op een gaskamer en werd gebruikt door de nazi's om de executies van dichtbij te kunnen volgen.

Monument aan de andere kant van het kamp. Ik had op voorhand gelezen dat er in het monument echte menselijke as gebruikt werd, maar ik wist niet zo goed wat ik me daarbij moest voorstellen. Ik dacht dat de as in de stenen gebruikt was of iets dergelijks. Maar nee, het monument bestaat uit trappen die leiden naar een soort van gigantische schaal (onder de koepel die je kan zien op de foto) waarin een grote hoop as ligt. Erg letterlijk gebruik van menselijke as dus ...

Nog enkele zaken die me bijbleven:

- De barak waarin de schoenen van de slachtoffers bewaard worden is erg indrukwekkend. Pas als je die duizenden en duizenden stoffige schoenen ziet besef je werkelijk hoeveel mensen hier vermoord werden.
- Overal over het hele terrein waren massa's kraaien. Op zich is dit niet zo vreemd aangezien je hier overal veel kraaien ziet, maar het gaf wel een erg naargeestige sfeer. Het enige dat je hoorde was het gekras van de vogels.
- Ik ben blij dat ik het kamp op een rustig moment bezocht heb en niet in de zomer of tijdens een vakantie ofzo. Ik denk dat het echt afbreuk doet aan je bezoek als je de hele tijd geconfronteerd wordt met andere mensen/toeristen.
- Jammer genoeg waren er wel twee grote groepen studenten uit Israel aanwezig op hetzelfde moment als ik. En die waren bij momenten behoorlijk irritant !
Ten eerste hadden ze verschillende opzichtige Israelische vlaggen bij zich, aan stokken en rond zich gedrapeerd. Ik vond dit onnodig... Ik vind het overbodig om je in een concentratiekamp zo nadrukkelijk als Jood te uiten (en dan zeker op een dergelijke nationalistische en niet religieuze manier). We zijn tenslotte in een concentratiekamp, niet op een betoging en de kans dat je hier mensen vindt die iets tegen Joden hebben is in mijn ogen vrij klein ...
Ten tweede waren het grote groepen en waren ze luidruchtig. Eén iemand had zelfs een radio rond zijn nek. Ik ben er vrij zeker van dat wat erop speelde iets religieus/joods was, maar het stoorde enorm !
Ten derde gedroegen ze zich als Japanse toeristen. Ik snap niet waarom je in godsnaam een groepsfoto zou willen nemen voor een verbrandingsoven ... Met een wapperende Israelitische vlag ...

Achja, al bij al was het een interessant bezoek, maar geen bezoek dat ik snel zou willen herhalen. Het is, om het zacht uit te drukken, niet echt bevorderlijk voor je humeur :-).

Nice weather in Lublin

Vandaag ben ik tijdens mijn middagpauze (die heb ik zowaar op woensdag ;-)) even door het stadspark (wel, een stadspark in ieder geval, ik weet niet of hier zoiets is als "het" stadspark) gaan wandelen. Het was erg mooi weer vandaag en niet zo koud (ik denk rond het vriespunt).

De laatste foto is de kerk van de universiteit, die staat dus vlak naast het universiteitsgebouw.

Vandaag gaf ik in het tweede en in het derde jaar een les over vloeken in het Nederlands, op verzoek van de derdejaars. Wat ik echter niet wist, was dat er in één van mijn groepen tweedejaars een priester zit. Hij was immers vorige week niet naar de les gekomen. Ik was dus rustig mijn les aan het inleiden, toen er ineens een man met een wit boordje mijn les binnenstapte *slik* :-D
Het leek me echter een vrij openminded priester, of hij deed in elk geval alsof. Op een gegeven moment moesten de studenten naar fragmenten luisteren en alle scheldwoorden/vloeken opschrijven die ze hoorden. Achteraf vroeg ik dan welke ze gehoord hebben, en de priester zei heel overtuigd "kut" :-D
Een priester 'kut' laten zeggen, dat is ook iets dat je niet elke dag doet :-).

Nog een vrolijke noot om af te sluiten: in één van mijn lessen zit een studente die als kind een aantal jaren in Antwerpen heeft gewoond. Zij spreekt dus vrij vloeiend Nederlands en helpt de andere studenten vaak. Tijdens de pauze kwam ze even met me praten, en ze vertelde dat de studenten erg blij zijn dat ze les van mij krijgen. Omdat ik duidelijk spreek en ze veel leren uit mijn lessen. Blijkbaar kom ik over alsof ik goed weet wat ik aan het doen ben, dat gevoel heb ik soms niet, maar goed :-D.
Na de les vertelde nog een andere studente me ook dat ze m'n lessen erg leuk en leerrijk vindt.
*Egoboost*
Maar wel erg fijn om zoiets te horen ! Dat geeft me toch wat meer zelfvertrouwen om voor de klas te staan :-).

Grootheidswaanzin

 

Een staaltje van het Poolse organisatietalent. Vandaag moest ik een lexis-les geven aan 7 studenten, en dit was de aula die we kregen toegewezen :D Voor mij was er een podium en een micro, want ja, stel je voor dat mijn 7 studenten me niet zouden begrijpen ;-).
Het ergste van alles is dat ik vorige week een grammaticales moest geven aan een 23tal studenten in een lokaaltje dat geschikt was voor 10, maximum 15 personen. Er waren zelfs niet genoeg stoelen voor iedereen en op de grond was geen plaats om te zitten, een aantal mensen is dan maar noodgedwongen op de vensterbank gaan zitten ... En dat gedurende 3u :-D. Voor deze les heb ik ondertussen wel een ander lokaal toegewezen gekregen trouwens ;-).

Verder is er de laatste dagen niet zoveel opwindend gebeurd. Dinsdag is officieel mijn minst favoriete dag: ik geef les van 11u tot 20u zonder noemenswaardige pauze (telkens een tiental minuten tussen de lessen en tijdens de lange lessen in het midden een kwartier). Met andere woorden, als ik thuiskom  ben ik uitgehongerd en moe en moet ik nog lessen maken voor de volgende dag (en blogs schrijven, haha :-P).

De laatste dagen hangt er hier precies een beetje lente in de lucht. Stel je je daar maar niet teveel bij voor, het vriest nog steeds 'snachts en de meeste dagen ook overdag. Maar de zon schijnt sinds zondag waardoor het overdag "iets" warmer is. De sneeuw smelt niet echt, maar ze "verdwijnt" wel langzamerhand. Vooral op de voetpaden enzo, waar veel gelopen wordt, ligt er eigenlijk geen sneeuw meer.
Nuja, ik ruik de lente, een klein beetje, maar dat kan ook mijn verbeelding zijn ;-).

Tijd om nog wat lesjes te maken ;)