About making friends in a foreign country

Ik krijg regelmatig de vraag van verschillende mensen of ik al vrienden gemaakt heb.
Het lijkt zo makkelijk "vrienden maken", eenmaal je wat mensen kent gaat het ook echt snel en leer je makkelijk nieuwe mensen kennen.
Maar ik ken hier helemaal niemand, waar begin je dan? Ik ben niet op erasmus, dus ik heb geen kamergenoten of medestudenten die ook helemaal alleen zijn en dus maar al te graag "vriendjes maken". Daarenboven spreken veel (ook jongere) mensen hier helemaal geen of niet goed Engels, en mijn Pools is bijlange niet goed genoeg voor een conversatie.

Maar goed, aangezien ik hier niet elke weekendavond alleen wil zitten besloot ik het heft in eigen handen te nemen en het Lublinse nachtleven eens op mijn eentje te gaan verkennen. Wie weet kwam ik wat interessante mensen tegen.
Nu hou ik helemaal niet van alleen ergens naartoe gaan. Als ik ergens afspreek met iemand zal ik gewoonlijk buiten wachten om toch maar niet alleen binnen te moeten gaan en bekeken te worden. Maar daar moest ik me nu dus maar even overzetten ...
Ik had al op verschillende plaatsen gelezen dat de plaatselijke Irish Pub hier een goede bar is en daarenboven leek de kans dat ik daar Engelssprekende mensen zou tegenkomen me het grootst. Op naar de Irish Pub dus !
Erg 'Irish' is deze pub niet trouwens, de mensen achter de bar zijn gewoon Polen, al kunnen ze wel Engels. Maar ze hebben er wel Guinness, maybe that's what makes an Irish pub Irish ;-).
Het café is binnenin best gezellig, aan de muren hangen allerlei Ierse / Engelse posters e.d. en er hangt een gezellige atmosfeer (en de diensters dragen Schotse rokjes, erg Iers ;-)). Maar, niet echt ideaal om te socializen. De bar staat immers vol met tafeltjes die redelijk "prive" zijn (een soort van boots) en bestaat uit drie afzonderlijke delen. Daarenboven is er slechts een kleine toog met drie barkrukken die duidelijk niet echt gebruikt wordt om te tooghangen.
Maar goed, ik zag niet echt een andere optie dan te gaan tooghangen. Als ik aan een tafeltje ging zitten leek de kans op sociaal contact me immers volledig nihil.
Ik ging dus aan de bar zitten, bestelde een drankje en dan ... ja, wat doe je dan? Ik had een boek meegebracht, maar mensen spreken je natuurlijk ook niet aan als je een boek aan het lezen bent. Na een tijdje begon ik dan maar mensen gade te slaan, best interessant, maar men begon mij precies wel een beetje raar te bekijken. Het is ook een raar zicht, een meisje die in haar eentje drinkt op café :-P Volgens mij is het makkelijker om als man te socializen...
Ik hoorde wel regelmatig Engels rondom me en toen drie Engelssprekende jongemannen die ik al eerder had gezien nog eens naar de toog kwamen trok ik mijn stoute schoenen aan en vroeg één van de drie waar ze vandaan kwamen.
Natuurlijk had ik net de ene Pool in het gezelschap aangesproken en die sprak eigenlijk helemaal niet zo goed Engels. Maar goed, hij was wel erg aardig en begon een praatje met me. Hij nodigde me zelfs uit om met hen mee te gaan naar een club.
Alles ging goed dus, tot zijn vrienden (die overigens meteen weggegaan waren) hem kwamen halen met de woorden "Come on, you're already married and your wife is waiting for you".
Ok, toen voelde ik me net een hoer ofzo :-P Ik wou helemaal niks van die jongen, gewoon een beetje sociaal contact :-(.

Aah well, genoeg geprobeerd voor één avond, ik begon me nu wel erg zielig te voelen. Een taxi naar huis dan maar, en een middernachtelijk bezoekje aan de TESCO voor een pot ijs, my only friend ;-).



Niet bang zijn, ik geef het nog niet op. Maandag is er een carnavalsfeestje van een internationale vrijwilligersvereniging hier die zich onder andere bezighoudt met de ontvangst van 'vreemdelingen' in Lublin. Ik hoop daar een wat meer op mensen leren kennen gericht publiek te vinden ;-). Maar alleen op café gaan doen ik toch niet meer, too depressing ... :-P


Vandaag ben ik naar een sierradenmarkt geweest in het congrescentrum van Lublin en die was echt de moeite ! (Voor een vrouw dan, er waren veel mannen aanwezig, maar de meesten liepen zich danig te vervelen ;-)).
Om binnen te gaan moest je 9 pln (2.25 euro) betalen, maar dan had je ook wat. Drie grote zalen vol met sierradenstandjes en allemaal erg betaalbaar. Er waren ook heel wat standjes met kralen en spullen om zelf juwelen te maken.
Ik heb me nog redelijk kunnen inhouden en heb slechts twee dingen gekocht ;-).

 Een ketting voor 10 zl (2,5 euro)

En oorbellen voor 30 zl (7,5 euro). Barnsteen is één van de typische producten uit Polen, dus ik moest toch iets in barnsteen hebben ;-). Ik heb nog heel wat mooie oorbellen en ringen gezien met barnsteen, achteraf gezien jammer dat ik niet nog iets gekocht heb.



Dat was het weer voor vandaag. Morgen begint alweer mijn derde werkweek in Lublin, dus dan wordt het weer wat drukker voor mij :-).