Maar ! Ik heb best wel weer veel te vertellen over mijn weekend.
Zaterdagavond ben ik iets gaan drinken met een Brit die hier al anderhalf jaar woont en Engelse les geeft aan één van de andere universiteiten in Lublin en een Poolse collega van hem. Ik had de Engelse jongen leren kennen via een forum voor buitenlanders in Polen en het leek me wel leuk om een keertje buiten te komen op een weekend-avond.
Het was uiteindelijk een heel gezellige avond ! Ik heb een nieuw drankje leren drinken (shandy, bier met limonade, heel erg zoet maar giet goed binnen) en ik heb ook wat nieuwe Poolse woorden en zinnetjes geleerd, over het algemeen niet zo "netjes" ;-). Zo betekent de Poolse zin "´Zrób mi loda." letterlijk "maak mij een ijsje", maar zeg je dat beter niet als je in een ijssalon binnenstapt (voor de nieuwsgierigen: just paint a mind picture ;-)).
Ik leerde ook dat Tsjechen en Polen elkaar best goed kunnen verstaan, maar dat enkele woorden een totaal verschillende betekenis hebben in de twee talen. Zo betekent het werkwoord "szukac" in het Pools "zoeken", maar in het Tsjechisch (misschien niet exact hetzelfde geschreven) betekent het "seks hebben". Dit kan best voor interessante situaties zorgen, lijkt me :-P. Ik vond dit taalkundig gezien ook heel interessant trouwens, want volgens mij moeten de twee woorden dezelfde oorsprong hebben, maar hoe komt men aan twee zo verschillende betekenissen?
De jongens vertelden me ook dat het hier erg mooi weer wordt vanaf mei en dat ik tegen de zomer niet meer zal willen vertrekken ;-).
De Poolse jongen in het gezelschap heet trouwens "Waldek", zoals onze alombekende soap-Pool in "thuis", mijn eerste Waldek in Polen ;-). De naam is trouwens eigenlijk een afkorting van "Waldemar", heb ik ooit al iets geschreven over de vreemde naamverkortingen in Polen?
In elk geval, Poolse jongens en meisjes krijgen over het algemeen nog erg lange en traditionele namen. Zo eindigen alle meisjesnamen op "a" (ik ben nog geen uitzonderingen tegengekomen) terwijl jongensnamen op een medeklinker eindigen. Die lange en nogal plechtige namen worden dan afgekort, maar niet altijd op een erg doorzichtige of logische manier. Zo wordt Malgoziata (uitgesproken: mawgoziata) afgekort tot "Gosia", Katarzyna tot "Kasia", Agneszka tot "Aga", Aleksandra tot "Ola", Przemislaw tot "Przamak" en ga zo maar door. De afkorting die ik nog steeds het allervreemdst vind is "Asia", afkomstig van de naam Joanna. Ik zie echt niet hoe ze daarbij komen ;-).
Als ik me niet vergis kunnen die verkorte namen dan ook nog een keer verkleind worden om liefkozend te gebruiken, maar daar kan ik niet echt voorbeelden van geven.
Ok, genoeg verteld over de Poolse naamgeving en terug naar mijn weekend. Zowel zaterdag als zondag was er erg mooi weer voorspeld, dus hadden Laura en ik een uitstapje gepland. Vanuit Lublin kan je kleine busjes nemen naar allerlei omringende stadjes en dorpjes. Voor onze eerste uitstap kozen we voor Kazimierz Dolny (spreek uit: Kaziemjesj Dolni). Kazimierz is een klein stadje op een 50-tal kilometer van Lublin. Het ligt aan de Wisla en het werd in de middeleeuwen een belangrijke stad voor de graanhandel. Het is een typische toeristische trekpleister omdat het een heel pittoresk stadje is: er is een kasteelruine, een grote heuvel van waarop je een prachtig uitzicht hebt op het stadcentrum, een mooie kerk, twee mooie marktpleinen met oude huizen en dan natuurlijk nog het water.
Toegegeven, Laura en ik wisten dit eigenlijk allemaal niet toen we besloten naar Kazimierz te gaan, we wisten gewoon dat het een toeristische trekpleister was ;-).
Rond 11u vertrokken we aan ons gebouw en trokken we naar het busstation. Daar vertelden ze ons dat er pas om 18u een grote bus vertrok, maar dat er elk uur een minibus vertrok van op de parking iets verderop. De parking was makkelijk te vinden en we zagen een heleboel minibusjes die naar verschillende plaatsen rond Lublin reden, best interessant voor een daguitstap. Je hoeft je ticket niet op voorhand te reserveren (waardoor je wel niet verzekerd bent van een zitplaats op het busje) en je betaalt gewoon aan de chauffeur zelf. Sommige van de busjes zagen er behoorlijk krakkemikkig uit, maar ons busje was eigenlijk best luxe :-).
We wandelden van de bushalte naar het marktplein en werden onmiddellijk ondergedompeld in een gezellige, toeristische lentesfeer. Overal liepen mensen met ijsjes en wafels, de zon scheen uitbundig en op verschillende plaatsen verkochten artiesten hun werk. Laura riep dan ook heel toepasselijk uit "Oh ! Ik wil een ijsje en een wafel en alles !".
Maar eerst gingen we toch iets anders zoeken om te eten ;-). Je moet weten dat één van mijn eerste observaties in Lublin was dat het erg moeilijk is om een café te vinden dat niet tegelijkertijd (of alleen maar) een restaurant is. In Kazimierz leek het op het eerste zicht het omgekeerde te zijn. Alle horecazaken rond het marktplein waren cafétjes, waar je hoogstens een wafel of een pannenkoek kon eten. Het heeft ons dus behoorlijk wat gedwaal door het stadje gekost om een restaurantje te vinden waar ook nog plaats was. Maar uiteindelijk is het wel gelukt. We gingen eten in het restaurant van een klein hotelletje, binnen was het niet echt speciaal of gezellig, maar het eten was wel lekker en het personeel was vriendelijk. Ik heb ook voor het eerst zelf mijn eten besteld in het Pools en ik heb zelfs de rekening gevraagd. Bestellen in het Pools is op zich niet moeilijk. Je zegt gewoon "Dla mnie ... prosze" (Voor mij ... alsjeblieft) en als je nog iets wilt bijbestellen zeg je gewoon heel kort "Prosze ...". De rekening vraag je dan weer simpelweg met "Prosze rachunek". Als Nederlandstalige heb ik op restaurant echter de hele tijd het gevoel dat ik onbeleefd ben en de obers korte bevelen geef. In België lijkt het wel alsof zinnen beleefder worden naarmate ze langer worden, zo klinkt "de rekening alstublieft" in mijn ogen erg kortaf en is het beleefder om "Zou ik de rekening kunnen krijgen alstublieft." te zeggen. In Polen is er echter geen andere optie, en niemand bekijkt je vreemd als je de korte zinnetjes gebruikt, maar het voelt nog steeds een beetje vreemd voor mij :-).
Na het eten gingen we eerst even kijken naar een klein marktje op het kleine marktplein. Het was een soort kruising tussen een rommelmarkt en een gewone markt en het was er best gezellig lopen. We werden wel weggejaagd door één van de marktkraamsters toen we in een hoop kleren aan het kijken waren. Volgens Laura zei ze iets in de trant van "Jullie gaan toch niets kopen en jullie maken rommel.". Nouja, dan wil je zeker niets meer kopen :-P. Daarna wouden we de befaamde heuvel opklimmen. Bovenop de heuvel staan drie kruisen die daar blijkbaar al staan sinds de middeleeuwen en een gedenkteken zijn voor pestslachtoffers. Mensen klimmen de heuvel vooral op voor het prachtige uitzicht. We liepen een heel stuk langs de rand van de heuvel, maar volgens mij naar de verkeerde kant want we vonden geen enkel pad dat de heuvel op liep. Tijdens het wandelen zagen we wel heel wat mooie huizen, wat ook de moeite waard is. Eigenlijk zijn huizen op zich al een bezienswaardigheid in Polen als je het meeste van je tijd in een stad doorbrengt: daar zie je immers vrijwel alleen appartementen.
Toen we terug op het marktplein aankwamen stond de zon al een stuk lager, dus we wouden nog van het namiddagzonnetje profiteren om ons eerste ijsje van de lente te eten. En het heeft gesmaakt !
Laura had een ijsje met de smaak "Krówka", ik had hier nog nooit van gehoord en het plaatje bij het ijs maakte me ook niet veel wijzer: ik vroeg dus wat Krówka eigenlijk was. Het bleek een soort typisch Poolse snoep te zijn, een soort van zachte toffee/fudge. Toen we wat later op weg naar het water langs een kraampje kwamen waar ze de befaamde Krówka verkochten heb ik er dan ook wat gekocht.
Zoals je op de foto's al kon zien, hebben we de zon zien ondergaan aan de Wisla, erg mooi. De heuvel hebben we jammer genoeg niet meer kunnen beklimmen, maar dat is misschien voor een volgend bezoek. Om 18u namen we het laatste busje richting Lublin, maar we waren duidelijk niet de enigen met dat idee. Toen we aan het busstationnetje aankwamen stonden er zeker een 25-tal mensen te wachten en ik denk dat er in het de busjes ongeveer 20 zitplaatsen zijn. Best spannend :-P
Toen het busje aankwam was het dan ook een gedrum van jewelste. Polen zijn nu niet meteen de zachthandigste aanschuivers, dat merk je ook al in de universiteit als je de lift wilt nemen. Maar ik liet me niet kennen, drumde gezellig mee, vroeg in mijn beste Pools twee tickets aan de chauffeur en wist een zitplaats voor Laura en mij te versieren ;-). Maar er waren dus wel degelijk mensen die de hele rit naar Lublin hebben rechtgestaan, en erg veel plaats om recht te staan is er niet in zo'n busje.
Maar al bij al was het een erg leuk uitstapje :-).
Vandaag is het jammer genoeg een beetje gedaan met het mooie weer :-(. Vanochtend was het nog best zonnig en het is ook redelijk warm (rond de 10 graden), maar ondertussen is het overtrokken en tegen het einde van de week geven ze nog 1 graad. Achja, ik heb m'n eerste lenteboost toch al gehad en de koude zal wel niet lang meer duren !
En ik heb wilgenkatjes in een vaas op mijn vensterbank !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten