Babbelen aan de bushalte

Er is één ding dat hier in Polen blijkbaar niet anders is dan in België: aan de bushalte beginnen mensen spontaan tegen je te praten.

Ik heb hier meestal best veel geluk met mijn bussen, ik hoef zelden langer dan vijf minuten te wachten. Behalve wanneer ik 's avonds van KUL terugkom. Op een of andere manier heb ik dan meestal net een bus gemist en moet ik wat langer wachten.
Zo ook vanavond, ik zat dus geduldig op het bankje te wachten en keek ondertussen een beetje naar de talrijke studenten die ook op een bus stonden te wachten. Eén meisje viel me op omdat ze rode lakpumps aan had en nogal opvallend met haar voeten stond te stampen (het was bijna alsof ze tapdanste). Niet zo bijzonder boeiend, maar je moet ergens naar kijken tijdens het wachten op de bus ...
Blijkbaar was ik niet de enige die naar het meisje haar schoenen keek, want prompt werd ik aangesproken door de vrouw naast me. In het Pools natuurlijk.
Van mijn gestamelde "Przepraszam, nie movie po Polsku" leek zij zich niet veel aan te trekken en ze begon meteen een heel verhaal te vertellen, met de nodige glimlachen en ondertussen wijzend naar het meisje haar schoenen. Ik hoorde ook een aantal keer "buty" (schoenen) dus ik kon afleiden dat de vrouw over haar schoenen bezig was, maar wat ze precies vertelde was me een raadsel.

Het leek me wel eens leuk om een Pools gesprekje te proberen, dus in mijn beste Pools en met een woordenschat van om en bij de 20 woorden begon ik de vrouw uit te leggen dat ik uit België kwam en leerkracht Nederlands aan KUL was. Wonder boven wonder begreep de vrouw mij, maar dit zorgde wel voor een nieuwe, onverstaanbare, woordenstroom.
Het enige dat ik daarvan begrepen heb is "daleko" (veraf) waarop ik heel enthousiast "Tak ! tak !" antwoordde, blij dat ik voor één keer begreep wat ze zei :-P.
Toen de vrouw vervolgens weer over schoenen begon - er was namelijk een ander meisje met opvallende schoenen voor ons komen staan - begon het onderwerp en de onverstaanbaarheid van de conversatie me een beetje te vervelen. Ik ging dan maar over tot wat ik ook in België doe als mensen aan bushaltes blijven kletsen over nutteloze zaken: breed glimlachen en af en toe "tak" zeggen :-D

Conclusie van mijn eerste Poolse gesprek: mijn Pools is nog niet zo goed ;-).