Grootheidswaanzin

 

Een staaltje van het Poolse organisatietalent. Vandaag moest ik een lexis-les geven aan 7 studenten, en dit was de aula die we kregen toegewezen :D Voor mij was er een podium en een micro, want ja, stel je voor dat mijn 7 studenten me niet zouden begrijpen ;-).
Het ergste van alles is dat ik vorige week een grammaticales moest geven aan een 23tal studenten in een lokaaltje dat geschikt was voor 10, maximum 15 personen. Er waren zelfs niet genoeg stoelen voor iedereen en op de grond was geen plaats om te zitten, een aantal mensen is dan maar noodgedwongen op de vensterbank gaan zitten ... En dat gedurende 3u :-D. Voor deze les heb ik ondertussen wel een ander lokaal toegewezen gekregen trouwens ;-).

Verder is er de laatste dagen niet zoveel opwindend gebeurd. Dinsdag is officieel mijn minst favoriete dag: ik geef les van 11u tot 20u zonder noemenswaardige pauze (telkens een tiental minuten tussen de lessen en tijdens de lange lessen in het midden een kwartier). Met andere woorden, als ik thuiskom  ben ik uitgehongerd en moe en moet ik nog lessen maken voor de volgende dag (en blogs schrijven, haha :-P).

De laatste dagen hangt er hier precies een beetje lente in de lucht. Stel je je daar maar niet teveel bij voor, het vriest nog steeds 'snachts en de meeste dagen ook overdag. Maar de zon schijnt sinds zondag waardoor het overdag "iets" warmer is. De sneeuw smelt niet echt, maar ze "verdwijnt" wel langzamerhand. Vooral op de voetpaden enzo, waar veel gelopen wordt, ligt er eigenlijk geen sneeuw meer.
Nuja, ik ruik de lente, een klein beetje, maar dat kan ook mijn verbeelding zijn ;-).

Tijd om nog wat lesjes te maken ;)